Jest to przede wszystkim postawa adoracyjna. W ten sposób człowiek pragnie wyrazić swoją małość w obliczu Boga i pragnie wyznać, że Bóg jest Panem i Królem. Przed Chrystusem postawa klęcząca wyraża się nie tylko zgiętymi kolanami. Istotne znaczenie mają także ręce złożone na piersi, oczy wpatrzone w Najświętszy Sakrament, wyprostowany tułów. Z całej postaci winno bić skupienie i świadomość trwania w obecności Boga. Nie powinniśmy klękać na wyścigi. Dźwięk dzwonków informuje nas o tym w którym momencie klękamy i wstajemy. Gdy podczas przeistoczenia ksiądz przyklęka my schylamy głowę. Gdy kapłan ukazuję nam Ciało i Krew Chrystusa patrzymy na Nią z uwielbieniem. Nie powinniśmy kryć wzroku przed Chrystusem. Nie po to nam się ukazuje.
W kościele klękamy podczas:
a) przechodzenia przez środek kościoła przyklękamy na jedno kolano.
b)wchodząc do prezbiterium przyklękamy na jedno PRAWE kolano.
c) Podczas przeistoczenia klękamy na DWA kolana.
d) po „Baranku Boży” również klękamy na dwa kolana. I tutaj ważna sprawa. Kobiety nie mówią „Panie nie jestem godna…”.„Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja”. Ta modlitwa, którą kapłan odmawia wraz z wiernymi, pokazuje naszą postawę, w jakiej powinniśmy przyjmować Pana Jezusa w Komunii Świętej. Setnik z Kafarnaum, którego sługa leżał w domu chory, prosił Pana, aby go uzdrowił. Jednak w swojej pełnej wiary ufności i w swojej pokorze, nie odważył się zaprosić Pana Jezusa do swojego domu, albowiem wiedział, że Panu Jezusowi wystarczy tylko jedno słowo, a jego sługa może zostać uzdrowiony. Pan Jezus był tak zadziwiony tą jego silną wiarą i pokorą, że natychmiast spełnił jego prośbę: „Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś” (Mt 8,13).
W kościele czynimy znak krzyża TYLKO 3 razy.
-Podczas wchodzenia do kościoła przy użyciu wody święconej
-Na początku Mszy Świętej
-Na błogosławieństwo końcowe
-Ewentualnie gdy następuje aspersja (pokropienie wodą święconą)
Nie Żegnamy się podczas klękania i wstawania. Nie żegnamy się przy użyciu wody święconej przy wyjściu z kościoła. Ten gest ma charakter oczyszczający. Komunia święta wprowadza nas w stan łaski uświęcającej. Dlatego nie chcemy jej zmyć podczas wychodzenia z kościoła.więcej
3. Błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.
W Ogólnym Wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego nie ma informacji na ten temat. Skoro jednak Ogólne Wprowadzenie nie wspomina o czynieniu znaku krzyża przez wiernych podczas błogosławieństwa na końcu Mszy świętej, a wierni zwyczajowo to czynią, nic nie stoi na przeszkodzie, aby postępowali podobnie, kiedy błogosławieni są Najświętszym Sakramentem. Za każdym razem podczas adoracji Kapłan podnosząc wysoko Najświętszy Sakrament wykonuje Znak Krzyża błogosławiąc wiernych.
Według Kodeksu Prawa Kanonicznego Kan. 1331
§ 1.Ekskomunikowanemu zabrania się:
1° jakiegokolwiek udziału posługiwania w sprawowaniu Ofiary eucharystycznej lub w jakichkolwiek innych obrzędach kultu;
2° sprawować sakramenty i sakramentalia oraz przyjmować sakramenty;
3° sprawować kościelne urzędy lub posługi albo jakiekolwiek inne zadania, bądź wykonywać akty rządzenia.
§ 2.Jeśli ekskomunika została wymierzona lub deklarowana, przestępca:
1° gdyby chciał działać wbrew postanowieniu § 1, n. 1, powinien być usunięty albo czynność liturgiczna powinna być przerwana, chyba że przeszkadza temu poważna przyczyna;
2° nieważnie podejmuje akty rządzenia, które według § 1, n. 3, są niegodziwe;
3° nie może korzystać z przywilejów wcześniej mu udzielonych;
4° nie może ważnie otrzymać w Kościele godności, urzędu lub innego zadania;
5° dochody z tytułu godności, urzędu, jakiegokolwiek zadania i posiadanej ewentualnie w Kościele pensji nie stanowią jego własności.
1.znieważenie postaci eucharystycznych, poprzez: porzucenie albo w celu świętokradczym zabieranie i przechowywanie (Kan. 1367),
2.użycie siły fizycznej wobec papieża (Kan. 1370 § 1),
3.rozgrzeszenie przez kapłana wspólnika grzechu nieczystości (Kan. 1378 § 1),
4.udzielenie i przyjęcie sakry biskupiej bez zgody papieża (Kan. 1382),
5.naruszenie tajemnicy konklawe przez personel pomocniczy (Universi Dominici Gregis art. 58),
6.symonię przy wyborze papieża (Universi Dominici Gregis art. 78) jak również za inne wykroczenia naruszające konklawe: uleganie wpływom zewnętrznym (ibidem art. 80), zmowy między elektorami (ibidem art. 81),
7.bezpośrednie naruszenie tajemnicy spowiedzi (Kan. 1388 § 1),
8.przeprowadzenie lub dobrowolne poddanie się aborcji (Kan. 1398),
9.apostazję (Kan. 1364 § 1),
10.herezję formalną (Kan. 1364 § 1),
11.schizmę (Kan. 1364 § 1).
Według Kodeksu Prawa Kanonicznego Kan. 1333
§ 1.Suspensa, która może być stosowana jedynie do duchownych, zabrania:
1° wszystkich lub tylko niektórych aktów władzy święceń;
2° wszystkich lub tylko niektórych aktów władzy rządzenia;
3° wykonywania wszystkich lub niektórych uprawnień lub zadań związanych z urzędem.
§ 2.Ustawa lub nakaz mogą postanawiać, że po wyroku skazującym lub deklarującym suspendowany nie może ważnie wykonywać aktów rządzenia.
Według Kodeksu Prawa Kanonicznego Kan 1367
Kto postacie konsekrowane porzuca albo w celu świętokradczym zabiera lub przechowuje, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, zarezerwowanej Stolicy Apostolskiej; duchowny może być ponadto ukarany inną karą, nie wyłączając wydalenia ze stanu duchownego.
Kan. 1369
Kto w publicznym widowisku, w kazaniu, w rozpowszechnionym piśmie albo w inny sposób przy pomocy środków społecznego przekazu, wypowiada bluźnierstwo, poważnie narusza dobre obyczaje albo znieważa religię lub Kościół bądź wywołuje nienawiść lub pogardę, powinien być ukarany sprawiedliwą karą.
1. Dam im wszystkie łaski potrzebne w ich stanie.
2. Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał we wszystkich ich strapieniach.
4. Będę ich bezpieczną ucieczką za życia, a szczególnie przy śmierci.
5. Wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości.
9. Błogosławić będę domy, w których obraz mego Serca będzie umieszczony i czczony.
10. Kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych.
11. Imiona tych, co rozszerzać będą to nabożeństwo, będą zapisane w mym Sercu i na zawsze w Nim pozostaną.
12. Przyrzekam w nadmiarze miłosierdzia Serca mojego, że wszechmocna miłość moja udzieli tym wszystkim, którzy komunikować będą w pierwsze piątki przez dziewięć miesięcy z rzędu, łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski mojej ani bez sakramentów i że Serce moje stanie się dla nich bezpieczną ucieczką w godzinę śmierci.
Stosownie do kan. 917 Kodeksu Prawa Kanonicznego, kto przyjął Komunię świętą, może ją ponownie tego samego dnia przyjąć jedynie podczas sprawowania Eucharystii, w której uczestniczył.
Przystępujący do Najświętszej Eucharystii powinien przynajmniej na godzinę przed przyjęciem Komunii świętej powstrzymać się od jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem tylko wody i lekarstwa ( kan. 919§ 1 ).
Osoby w podeszłym wieku lub złożone jakąś chorobą, jak również ci, którzy się nimi opiekują, mogą przyjąć Najświętszą Eucharystię, chociażby coś spożyli w ciągu godziny poprzedzającej ( kan. 919§3)
Wierni stoją: od wejścia kapłana aż do kolekty włącznie; podczas śpiewu przed Ewangelią, w czasie Ewangelii, wyznania wiary i modlitwy powszechnej, od wezwania: Módlcie się, aby…, aż do Baranku Boży, z wyjątkiem modlitwy epikletycznej i słów przeistoczenia; w czasie modlitwy po Komunii i zakończenia Mszy świętej.
Wierni mogą siedzieć: w czasie czytań i psalmu responsoryjnego; w czasie homilii; w czasie przygotowania darów; w czasie rozdzielania Komunii świętej i milczenia po Niej.
Wierni klęczą: w czasie modlitwy epikletycznej i przeistoczenia; na słowa: Oto Baranek Boży; Panie nie jestem godzien; mogą klęczeć w czasie przyjmowania Komunii świętej, jeśli taka forma została przyjęta we wspólnocie ( zob. Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego 43 ).
Ludzie w starszym wieku, słabi i chorzy, mogą siedzieć w czasie całej Mszy świętej i nie należy ich niepokoić. Podobnie w kaplicach szpitali i zakładów specjalnych trzeba uwzględnić stan zdrowia uczestników.
Tego rodzaju transmisje same w sobie nie pozwalają oczywiście wypełnić obowiązku niedzielnego, to bowiem wymaga udziału w zgromadzeniu braci, którzy spotykają się w określonym miejscu, z czym wiąże się możliwość komunii eucharystycznej. Dla tych jednak, którzy z różnych przyczyn nie mogą uczestniczyć w Eucharystii i są tym samymi zwolnieni z obowiązku niedzielnego, transmisja telewizyjna lub radiowa stanowi cenną pomoc, zwłaszcza, jeśli towarzyszy jej ofiarna posługa nadzwyczajnych szafarzy Eucharystii, którzy przynoszą ją chorym a wraz z nią pozdrowienie i solidarność całej wspólnoty ( Jan Paweł II, List apostolski Dies Domini, nr 54 ).
Uroczystość Narodzenia Pańskiego ( 25. XII )
Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi ( 01. I )
Uroczystość Objawienia Pańskiego ( 06. I )
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa
Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ( 15VIII )
Uroczystość Wszystkich Świętych ( 01. XI )
Dlaczego pojawia się pytanie: czy niedziela jest świętem? Z pewnością w odczuciu wielu jest. Podejmując próbę przemodelowania pytania: Czy dla Ciebie niedziela jest jeszcze świętem? Wielu by się zastanowiło. Dlaczego? Ciągle gdzieś pędzimy, kolejne zajęcia pochłaniają nas bez końca. Mówiąc najprościej: nie mamy na nic czasu. W naszym życiu ciągle coś się dzieje. Piętrzą się kolejne zajęcia, jeśli czegoś nie zdążymy zrobić, to niedziela jest dobrą okazją, aby zrealizować to zadanie. W ten sposób niedziela traci na wartości. Twoja niedziela, bo należy do Ciebie, Twojej rodziny i Boga.
Niedziela traci wiele ze swojej wartości. Czasem bywa, ze zapominany o inności tego dnia. Otwarte hipermarkety, sklepy, restauracje powodują, że niedzielę spędzamy z rodziną,… ale na zakupach. Czy ciepło rodzinne to wspólne zakupy? Czy tego dnia nie można spożytkować inaczej? Po całym tygodniu ciężkiej pracy każdemu z nas należy się odpoczynek. To nie jest lenistwo. Odpoczynek rozumiany jako duchowa forma wzbogacenia się. Niedziela temu ma służyć – wzbogacaniu się pod względem duchowym, rodzinnym jak i fizyczno – psychicznym, rozumianym jako naturalny odpoczynek po wysiłku fizycznym. Często ten odpoczynek sprowadza się do ekonomii, która pcha nas na kolejne zakupy. W tym dniu powinniśmy być oddani Bogu i rodzinnie.
Nasza rzeczywistość często zmusza nas do przeformułowywania, przedefiniowania wielu spraw. Tak jest i z naszą niedzielą. Wielu uległo trendom, które mówią, ze niedzielę trzeba jak najlepiej spożytkować poprzez udanie się na zakupy. Katechizm Kościoła Katolickiego o niedzieli mówi następująco: W niedzielę oraz inne dni świąteczne nakazane wierni powinni powstrzymać się od wykonywania prac lub zajęć, które przeszkadzają oddawaniu czci należnej Bogu, przeżywaniu radości właściwej tylko dniu Pańskiemu, pełnieniu uczynków miłosierdzia i koniecznemu odpoczynkowi duchowemu i fizycznemu. Obowiązki rodzinne lub ważne zadania społeczne stanowią słuszne usprawiedliwienie niewypełnienia nakazu odpoczynku niedzielnego. Wierni powinni jednak czuwać, by uzasadnione powody nie doprowadziły do nawyków niekorzystnych dla czci Boga, życia rodzinnego oraz zdrowia.
Dla chrześcijan nie jest to sytuacja normalna, gdy niedziela, dzień święta i radości, nie jest także dniem odpoczynku, a w każdym razie trudno im "świętować" niedzielę, jeśli nie dysponują odpowiednią ilością wolnego czasu - Z listu apostolskiego Dies Domini(O świętowaniu niedzieli).
Należy zwrócić uwagę na wyjątki. Oczywiście są sytuacje, że ktoś w niedzielę jest zmuszony pracować ze względu na wykonywany zawód. To sytuacja zrozumiała, która nie jest potępiana. Niedziela powinna być wartością dla wszystkich chrześcijan. Ten, kto niedzielę ma wolną od pracy powinien skupić się na świętowaniu dnia Pańskiego. Nie można dopuścić do tego, aby niedziela zatraciła swój wyjątkowy charakter. Ta szczególność Dnia Pańskiego przejawia się w tym, że jesteśmy wszyscy zaproszeni do Domu Bożego. Tam spotykamy się z Bogiem, który na nas czeka. Wspólnie z najbliższymi stajesz w Domu Bożym, aby podziękować, pomodlić się do Boga. Niedziela to dar Boga dla nas. Należy ten dzień szanować i nie zapominać o jego wyjątkowości. To nasz dzień.
Świętowanie niedzieli jest wypełnieniem przepisu moralnego w sposób naturalny wpisanego w serce człowieka, aby " w sposób zewnętrzny oddawać cześć Bogu dla upamiętnienia tego wielkiego, najpowszechniejszego dobrodziejstwa, jakim jest dzieło stworzenia świata – z Katechizmu Kościoła Katolickiego.( KKK 2174).
1.rachunek sumienia.
2.żal za grzechy
3.mocne postanowienie poprawy
4.szczera spowiedź
5.Zadośćuczynienie Panu Bogu i Bliźniemu.
Formuła spowiedzi© 2011 All Rights Reserved • Design by Kristoforos.