- Strona Główna
- Ogłoszenia Parafialne
- Porządek nabożeństw
- Katecheza
- Skrzynka intencji
- Kontakt
- Zakątek dla Rodziny
- Galeria
ZNACZENIE KOŚCIOŁA DLA RODZINY
Aktualnie zarówno Kościół jak i więzy rodzinne mają dla ludzi coraz mniejsze znaczenie. Powody tej sytuacji są przeróżne: zapewne najczęstszym jest brak czasu w związku z pracą, oraz innymi problemami życia codziennego, ale także lansowany styl życia. więcej... artykuł Magdaleny Chmieleckiej
SERWIS RODZINNY
od narzeczeństwa, przez ślub dzieci aż do późnej starości....
SAMOCHODOWOWA RANDKA MAŁŻEŃSKA
Dla Ciebie i Twojego współmałżonka – niezależnie od liczby przeżytych wiosen, lat stażu małżeńskiego i ilości wspólnych radości i trosk.
RUCH CZYSTYCH SERC DROGĄ DO CZYSTOŚCI
o czystości, o zagrożeniach seksualnych, o grzechach nieczystości i o czystości przedmałżenskiej. Jak walczyć? gdzie szukać pomocy?
ADOPCJA SERCA
Program adopcji na odległość, nazywanej też Adopcją Serca, prowadzą polscy pallotyni za pośrednictwem Pallotyńskiego Sekretariatu Misyjnego. Jest to niezwykłe dzieło pomocy dzieciom żyjącym w krajach misyjnych. Wystarczy zadeklarować dokonywanie regularnych wpłat przez określony czas, np. rok, dwa lub więcej. Początki Adopcji Serca łączą się z tragiczną wojną domową, która rozegrała się w Rwandzie w latach 1994-1996, pozbawiając życia ponad dwa miliony osób. Najbardziej skrzywdzone zostały osierocone dzieci, będące ofiarami wojny. Do tych dzieci dołączyły kolejne. Głównym celem Adopcji Serca jest zapewnienie dziecku podstawowych środków do życia. Demokratyczna Republika Konga, Wybrzeże Kości Słoniowej, Zambia i Brazylia – to kraje z tysiącami dzieci potrzebującymi szczególnej pomocy. Włączając się w Pallotyńską Adopcję Serca otoczysz troską materialną i duchową konkretne, znane z imienia i nazwiska dzieci, pozbawione środków do godnego życia.
warto zajrzeć i poczytać- zachęcamy serdecznie.
DUCHOWE DZIECI
Ewangelia pokazuje, że bezpłodność fizyczna nie musi być zła. Stanowi dla małżeństwa rodzaj próby, którą trzeba złączyć z Krzyżem Jezusa. Do jej przejścia nie wystarczy zrozumienie. Potrzebna jest wiara i łaska.Jesteśmy niepłodni. Przez 10 lat podejmowane starania kończą się niepowodzeniem, choć na pewno nasz związek pogłębił się przez te lata. Czujemy się jednak poniżeni przez niepłodność, potem przez nieudaną adopcję. Ja pracuję w szkole jako pedagog i czasem mam wątpliwości, czy mogę mówić innym o wychowaniu dzieci. Opatrzność pozbawia nas tego, co większa część ludzkości posiada, nawet się nad tym nie zastanawiając. Czujemy, jakbyśmy znaleźli się w sytuacji bez wyjścia. Trudno jest ufać Bogu, kiedy tyle modlitw nie przyniosło efektu w postaci dziecka.Ważne, że jesteście razem z mężem, że macie siebie. Ewangelia pokazuje, że bezpłodność fizyczna nie musi być zła. Stanowi dla małżeństwa rodzaj próby, którą trzeba złączyć z Krzyżem Jezusa. Do jej przejścia nie wystarczy zrozumienie. Potrzebna jest wiara i łaska. Cierpienia zostaje uleczone przez miłość Ukrzyżowanego. Wobec tak trudnej sytuacji, w jakiej Państwo się znaleźli, pomocne będzie wyjście poza więzy ciała i krwi, a uznanie ważności więzów duchowych z innymi ludźmi. Chodzi o postawę rezygnacji z poczucia „to moje dziecko”, chodzi o altruizm i rozszerzanie serca na „więcej”. Pary bezdzietne okazują miłość Bogu, ludziom i sobie nawzajem. W coraz bardziej egoistycznym świecie poruszają sumienia innych. Przypominają, że ludzkie powodzenie nie mierzy się liczbą wytworzonych dzieł czy liczbą dzieci, ale jakością miłości, z jaką wszystko się wypełnia. Pismo Święte pokazuje, że Bóg widzi inaczej niż ludzie sytuację osób bezdzietnych: „Błogosławiona niepłodna, ale nieskalana (...) Lepsza bezdzietność połączona z cnotą, nieśmiertelna jest bowiem jej pamięć, bo ma uznanie u Boga i u ludzi” (Mdr 3, 13; 4, 1); „Więcej bowiem może znaczyć jeden niż tysiąc i lepiej umrzeć bezdzietnym, niż mieć dzieci bezbożne” (Syr 16, 3). W historii i współczesności Kościoła ludzie bezdzietni czy nawet bezżenni mają do odegrania wielką rolę. Co ciekawe, często są oni autorytetami w sprawach wychowania, np. św. Aniela Merici, św. Jan Bosko, bł. Edmund Bojanowski, Jean Vanier. Wśród znanych bezdzietnych małżeństw wspomnę belgijską parę królewską Baldwina i Fabiolę, znanych z zaangażowania społecznego. Jak sami mówili: „Przez długi czas zastanawialiśmy się nad sensem tego cierpienia. Stopniowo doszliśmy do tego, że serca nasze były bardziej wolne, by kochać wszystkie, naprawdę wszystkie dzieci”. Wielkimi opiekunami trędowatych stali się bezdzietni Raul i Madeleine Follereau. Jest to duchowa płodność. Jeszcze jako wykładowca KUL-u, przyszły papież Jan Paweł II pisał: „Rodzenie duchowe jest symptomem dojrzałości osoby i jakiejś pełni, która chce się rozdać innym. Szuka więc ?dzieci?, tj. innych ludzi, zwłaszcza młodszych, którzy wezmą to, co chce dać. A ci, którzy biorą, stają się przedmiotem szczególnej miłości – podobnej jak miłość rodziców do dzieci – poniekąd znów dlatego, że w nich będzie dalej żyło to, co dojrzało w duchowym ojcu lub matce”.
ks. Marek Kruszewski xmarekk(at)o2.pl Idziemy nr 14 (343), 1 kwietnia 2012 r.
POGOTOWIE MAŁŻEŃSKIE
Nie tędy droga, to do niczego dobrego nie prowadzi. Nie ma małżeństw BEZKONFLIKTOWYCH. Każdy konflikt, natomiast potrzebuje rozwiązania, niektóre przebaczenia. Bez niego jedność małżeńska jest zagrożona. Pewnie dla każdego z małżonków sposób przepraszania, proszenia o przebaczenie i przebaczania wygląda inaczej.
zajrzyj na stronę i dowiedz się więcej
Wspólnota Małżeństw Niesakramentalnych
Kim są? To ludzie ochrzczeni, którzy nie mogą zawrzeć ślubu zgodnie z wymaganiami wiary chrześcijańskiej, chociażby tego bardzo chcieli. Przeszkodą dla nich jest to, że jest już uprzednio wzięli ślub w Kościele, rozwiedli się, a następnie ponownie zawarli już tylko związek cywilny. Tęsknią za spowiedzią i Komunią św., czasem też oskarżają Kościół, że jest dla nich zbyt surowy, nie pomni, że nierozerwalność małżeństwa jest z postanowienia Chrystusa. Jest im ciężko i smutno. Coraz więcej jest również małżeństw, które nie mając żadnych przeszkód nie chcą brać ślubu kościelnego, a nawet i cywilnego. Taka bowiem nastała moda, by na trwale nie wiązać się z partnerem. Przyczyny podają rożne. Czasem mówią, że nie chcą sformalizowanej miłości przez ślub, który zmniejsza a nawet niszczy spontaniczność miłości i utrudnia rozstanie się, gdy wygasną uczucia. Inni twierdzą, że ślub niczego nie dodaje do ich związku - jest to martwa litera prawa i dlatego nie chcą go zawierać. Najbardziej cierpią na tym kobiety i dzieci które żyją w stałej niepewności jutra. Jednym i drugim wydawało się, że da się tak żyć; po latach jednak okazało się, że sprawa nie jest prosta. I tym właśnie ludziom, tak rozwiedzionym, jak i "opornym" z woli Kościoła, stara się pomóc duszpasterstwo małżeństw żyjących w związkach tylko cywilnych.
zajrzyj na stronę i dowiedz się więcej
Wspólnota Ruchu Matki w Modlitwie
Ruch ten jest odpowiedzią matek zatroskanych o los i zbawienie swoich dzieci na nasilające się zagrożenia płynące z coraz łatwiejszego dostępu do alkoholu, narkotyków i pornografii oraz na propagowanie w środkach masowego przekazu przemocy i pogardy dla ludzkiego życia.
ostatnio taka wspólnota zawiązała się w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus na Tamce.
wszystkie mamy, które chciałyby dowiedzieć się czegoś więcej o tej wspólnocie zapraszamy na stronę: >> MOTHER SPRAYERS
Okno Życia szansą na życie
Zamiast uśmiercić swoje dziecko albo porzucić je na śmietniku, matka znajdująca się w trudnej sytuacji może swoje dziecko przekazać pod piekę "Okna życia". Przy "Oknie życia" nieustanny dyżur pełnią siostry ze zgromadzenia Rodziny Maryi i one uruchamiają procedurę przejęcia opieki nad dzieckiem. Ważne jest, że matka zachowuje anonimowość i nie jest poszukiwana przez sąd. Natomiast dziecko bezzwłocznie trafia do szpitala na oddział noworodków, gdzie przechodzi badania, a o jego dalszym losie decydują sąd i ośrodki adopcyjne.
Oknem opiekują się Siostry Rodziny Maryi. Okno mieści się przy ul. Hożej 53
Niepłodność- pokonać ból
W naszym kraju według danych statystycznych co piąta para ma problem z niepłodnością. Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej „Familiaris consorito” napisał: „Bezpłodność jednak, niezależnie od przyczyny i związanych z nią prognoz, jest ciężką próbą. Wspólnota wierzących powołana jest do oświecenia i podtrzymywania na duchu tych wszystkich, którzy nie mogą realizować upragnionego dążenia do macierzyństwa i ojcostwa. Małżonkowie znajdujący się w tej bolesnej sytuacji powołani są do ujrzenia w niej okazji do szczególnego uczestnictwa w Krzyżu Pana, źródle duchowej płodności. Bezpłodne pary małżeńskie nie powinny zapominać o tym, że „także wówczas, kiedy zrodzenie potomstwa nie jest możliwe, życie małżeńskie nie traci z tego powodu swojej wartości.”
Katarzyna i Tomasz Janosz sami borykają się z niepłodnością. Pewnego dnia stwierdzili, że w Kościele brakuje inicjatywy wsparcia duchowego dla takich małżeństw jak oni. Zwłaszcza dla Kasi widok ciężarnej kobiety zawsze budził w sercu ból. Po rozmowie ze swoim proboszczem- księdzem Tomaszem Nowaczkiem MIC z warszawskiej parafii pw. Matki Boskiej z Lourdes zwrócili się do niego z prośbą o odprawienie Mszy Świętej błagalnej o poczęcie dziecka. Jakiś czas później zrodził się pomysł utworzenia duszpasterstwa dla małżeństw dotkniętych niepłodnością. Na spotkania duszpasterstwa zapraszani są różni goście zwłaszcza Ci, którzy zajmują się bioetyką- mówią o sposobach leczenia niepłodności, które popiera Kościół. Są również spotkania z osobami z ośrodka adopcyjnego- wiele małżeństw również rozważa taką ewentualność. Osoby z duszpasterstwa mogą liczyć na wsparcie duchowe ks. Tomasza i siostry Kazimiery. Odbywają się także cykle rekolekcyjne dla par niepłodnych.
Niepłodność jest dużym wyzwaniem dla par. łatwo w długoletnim staraniu się o dziecko o depresję, zniechęcenie, które nie działają dobrze na związek. Jest to zatem wyzwanie do wspólnego wsparcia, wzajemnego umocnienia i przetrwania. Ta próba uczy wrażliwości na problemy innych ludzi, i na ich cierpienie. Wielu psychologów uważa, że u małżeństw niepłodnych pojawia się problem obniżonego poczucia wartości. Kasia sama zadawała sobie pytanie: dlaczego nie może być matką skoro tyle kobiet rodzi dzieci? Czy zatem jest od nich gorsza? Wspomina nawet, że zarzucała Bogu, że wybrał ten sposób jej doświadczenia. Duszpasterstwo dało jej siłę do walki jednak: „trudno zaakceptować brak dziecka w małżeństwie bo nic innego, żadna działalność, choćby najszlachetniejsza nie zastąpi instynktu urodzenia i wychowania dziecka.”
Więcej na temat duszpasterstwa na : >>>www.adonai.pl/nieplodnosc
więcej o: >>> naprotechnologia
Spotkania Małżeńskie to ruch rekolekcyjny, który za główny cel stawia sobie pogłębianie więzi między małżonkami, dostrzerzenie sakramentalnego wymiaru ich związku oraz głębszego zrozumienia się męża i żony. Najczęściej dokonuje się to przez odpowiednie formy dialogu, który jednocześnie pozwala rozwiązać konflikt i poznać siebie nawzajem. podstawową formą pracy są dwudniowe spotkania warsztatowe. Nie są to jednak konferencje czy "pogadanki" ale wspólna praca w dialogu zarówno męża i żony. "Siła oddziaływania Spotkań Małżeńskich polega na tym, że małżeństwo może podczas ich trwania przeżyć świeżość wzajemnych uczuć, odnowić lub odkryć na nowo swoją jedność. Małżeństwo wyjeżdżające z weekendu jest też na ogół zdolne do rozwiązywania konfliktów. Program jest tak ułożony, że pozwala każdej parze spojrzeć na własne życie w duchu miłości, oparty jest na nowoczesnej wiedzy z zakresu psychologii komunikacji i teologii. "
Pełna nazwa brzmi: Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą. "Nie jest to więc adopcja prawna dziecka po urodzeniu, pozbawionego opieki rodzicielskiej, do rodziny zastępczej, ale adopcja duchowa dziecka poczętego zagrożonego zabiciem w łonie matki. Wyrażana jest osobistą modlitwą jednej osoby o ocalenie życia dziecka wybranego przez Boga Dawcę Życia.Trwa przez 9 miesięcy, okres wzrostu dziecka w łonie matki. Zobowiązanie adopcyjne, poprzedza przyrzeczenie, które je utwierdza."
ŚW RITA- ORĘDOWNICZKA OD SPRAW TRUDNYCH- POMOC DLA RODZICÓW PO STRACIE DZIECKA
"A sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek."(Mdr 4,7)
Każda śmierć dziecka, czy jest to nagły wypadek, wyniszczająca choroba, poronienie czy śmierć maleństwa w łonie matki, powoduje, że usta rodzica krzyczą – DLACZEGO?!
Nikt nie zna odpowiedzi na to pytanie, ale wspólne przeżywanie żałoby pomaga rozbudzić wiarę i nadzieję.
Wszak zamknąłeś swoje Serce
W piersiach rodziców dziecka
I nauczyłeś ich kochać...
Nie dziw się, że teraz płaczą, bo nie przeczuwali,
Że tak szybko wróci do Ciebie, a oni zostaną sami ...
Proszę, daj im nadzieję, która jak balsam
Zagoi duchowe rany i pozwoli dalej żyć ...
Jeśli nauczyłeś kochać bliskich to daj również siłę
Aby się z nimi rozstać i zaufać, że dobrze im u Ciebie...” (ks. Lucjan Szczepaniak SCJ)
Św. Rita- patronka od spraw trudnych i niemożliwych, doskonale rozumiała ból jaki przeżywają rodzice po stracie dziecka. Rita była jedynym dzieckiem, tak bardzo upragnionym przez swoich rodziców. Od młodych lat pragnęła wstąpić do zakonu, jednak rodzice wybrali dla niej życie w małżeństwie. Poślubiła z miłości Paolo- człowieka porywczego z rodu, który walczy do ostatniej kropli krwi. Rita początkowo bardzo buntowała się przeciwko ciągłym walkom jakie toczył jej mąż. Stopniowo jednak nieustannie klęcząc na kolanach i patrząc na krzyż Jezusa uczyła się jak ma na wszystko odpowiadać z miłością. W milczeniu cierpiała i nigdy nie wyzbyła się swej łagodności. Rita ofiarowała swe cierpienie za nawrócenie męża. Jezus powoli zmieniał serce jej męża. W domu zagościł spokój. Nie na długo jednak. Paolo zginął z rąk swoich wrogów, a Rita przebaczyła zabójcy swojego męża, gorąco modląc się jednocześnie aby jej synowie, nigdy nie poszli tą drogą.
Wpływ wuja chłopców doprowadził do tego, że stali się porywczy, gwałtowni i skłonni do bójki z byle powodu. Bojąc się by nie kontynuowali zemsty, prosiła Boga, aby raczej zabrał ich ze świata niż mieliby stać się zabójcami. Bóg wysłuchał jej prośbę. Obaj zmarli w ramionach matki podczas epidemii wolni od nienawiści i pojednani z Bogiem.
Rita jako trzydziestokilkuletnia wdowa pogrążona w żałobie po stracie dzieci wstąpiła do zakonu Augustianek w Cascia. Dnie i noce spędzała przed Krzyżem modląc się i płacząc. Pewnego dnia otrzymała stygmat- kolec z korony cierniowej na czole. Zmarła na grużlicę. Przy jej grobie w Casci dzieją się cuda, a św. Rita podobno nikomu nie odmawia, kto ją prosi o wstawiennictwo…..
Święta Rito, posłuszna córo swoim rodzicom, kochająca małżonko gwałtownego męża, cierpliwa matko dwojga trudnych dzieci, dobrotliwie wyrozumiała współsiostro w klasztornej wspólnocie, cudowna współtowarzyszko cierpień ukochanego Pana. Ty znasz ludzi, oraz ich nędzę. Ty wiesz także o palących troskach mego serca. Bezgraniczna ufność w moc Twego orędownictwa prowadzi mnie do Ciebie. Pomogłaś niezliczonym ludziom w rozpaczliwych i prawie beznadziejnych wypadkach, byłaś ostatnią ucieczką dla proszących Cię z wiarą. Nie opuszczaj mnie także w mojej wielkiej potrzebie .....
Ty doświadczyłaś wielu cierpień i stałaś się godną nosić na swym czole ranę cierniowej korony. Dopomóż mi także iść moją drogą i nieść mój krzyż razem z Chrystusem, aby zaprowadził mnie do nieba. Amen!
Serwis dla rodziców po stracie i rodziców dzieci chorych
rodzice po stracie
