KALENDARZ LITURGICZNY

Święci na każdy dzień

1 KWIECIEŃ

imieniny:Hugona Ireny Grażyny Tomasza Teodory Zbigniewa

liturgia dnia:Mk 11,1-10 ; Iz 50,4-7 ; Mr 14,1-15.

HUGON

Św. Hugon, książę, biskup, mnich (1053 - 1132). Pochodził z książęcej rodziny. Po ukończeniu szkoły katedralnej i studiów w Walencji został kanonikiem katedry Mając 27 lat otrzymał sakrę biskupią w Rzymie z rąk papieża Grzegorza VII. Objął biskupstwo w Grenoble, okazując się dojrzałym “tak w cnotach, jak i w sztuce rządzenia”. Wprowadził reformy, porządkujące życie w podległej mu diecezji. Za jego czasów rozkwitło biskupie miasto. Po 45 latach posługi pasterskiej zrealizował pragnienie życia klasztornego. Został kartuzem w zakonie Chartreuse, którego założenie wspomagał jako biskup. Umarł l kwietnia. W ikonografii św. Hugon przedstawiany jest w stroju biskupim lub w zakonnym habicie. Atrybutem Świętego jest Dzieciątko Jezus w kielichu, łabędź - symbol doskonałości, mądrości, umiejętności odróżniania spraw istotnych od nieistotnych, jaka go cechowała.

2 KWIECIEŃ

imieniny:Franciszka Teodozji Marii Władysława Leopolda Urbana

liturgia dnia:Iz 42, 1-7 ; J 12, 1-11.

św FRANCISZEK PAOLI

Urodził się w 1416 r. Pochodził z ubogiej rodziny w Kalabrii. Mając kilkanaście lat udał się na pustkowie i podjął życie eremity. Jego asceza, gorliwość sprawiły, że zaczęli przybywać do niego uczniowie. Z myślą o nich założył klasztor i nazwał ich “braćmi najmniejszymi” - minimi. Wezwany do Francji przez umierającego Ludwika XI, wywarł na nim i na otoczeniu niezapomniane wrażenie. Został doradcą Karola VIII. Jako asceta wzorował się na doświadczeniach ojców pustyni. Umarł 2 kwietnia 1507 r. w Tours. Beatyfikowany w 1513 r., kanonizowany w 1519. Św. Franciszek (de Paula) jest głównym patronem Królestwa Neapolu, Sycylii, Kalabrii. Za swego opiekuna uznały go m. in. miasta: Tours, Frejus, Turyn, Genua, Neapol. Podanie głosi, że kiedy statek nie chciał zabrać Świętego na Sycylię, gdzie miał założyć nowy klasztor, przepłynął z Italii na tę wyspę na swoim płaszczu. Patron włoskich marynarzy.

3 KWIECIEŃ

imieniny:Ryszarda Sykstusa Ulpiana Józefa Sylwestra Ingi Pankracego Wulpina Ireny

liturgia dnia:Iz 49, 1-6 ; J 13,31-33

Św. Ryszard de Wyche, biskup (1197-1253)

Po ukończeniu studiów w Oksfordzie swoją wiedzę pogłębia na uniwersytetach w Paryżu i Bolonii. Miał 38 lat, kiedy wybrano go rektorem uniwersytetu w Oksfordzie. Wkrótce potem zostaje mianowany kanclerzem prymasa Anglii. Po kilku latach przyjmuje święcenia kapłańskie i zostaje proboszczem. W 1244 roku mianowany biskupem Chichester. Sakrę otrzymał z rąk Innocentego IV Zajmował jednoznaczne stanowisko w sprawie niezależności Kościoła od władzy świeckiej. Umarł w Dover podczas wizytacji pasterskiej 3 kwietnia.

4 KWIECIEŃ

imieniny:Izydora Wiesławy Benedykta Wacława Ambrożego Platona

liturgia dnia:Iz 50,4-9 ; Mt 26,14-25

Św. Izydor z Sewilli, biskup, doktor Kościoła.

Urodził się około 560 roku w Kartaginie. Pochodził z rodziny, która dała Kościołowi dzieci wyniesione do chwały ołtarzy św. Leonarda i św. Fulgencjusza, braci św. Izydora, oraz św. Florentynę ich siostrę. Wychowywał się i kształcił u boku swego starszego brata Leonarda, biskupa Sewilli. Po jego śmierci objął biskupstwo. Podjął wysiłek odnowy Kościoła. Kierował synodami w Sewilli (619), w Toledo (633), które m. in. ułożyły symbol wiary odmawiany w Hiszpanii oraz ujednoliciły liturgię. Fundator kościołów, klasztorów, szkół, bibliotek. Zabiegał o podniesienie poziomu intelektualnego i duchowego kleru. Był znakomitym pisarzem. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką. Jego największym dziełem jest dwudziestotomowy "Codex etimologiarum" pierwsza próba naukowej encyklopedii, synteza wiedzy, jaką posiadano za jego czasów. Zapamiętano go jako człowieka wyjątkowego miłosierdzia. Zmarł 4 kwietnia 636 roku. Kanonizowany w 1598 roku. Innocenty XIII ogłosił go doktorem Kościoła (1722). Jest patronem Hiszpanii, Sewilli.

5 KWIECIEŃ

imieniny:Wincentego Julianny Juliana Ireny Ferreriusza Katarzyny Jeremiasza

liturgia dnia:WIELKI CZWARTEK

Bł. Julian(n)a z Mont Cornillon, pustelnica.

Urodziła się w 1192 roku w Retinne koło Liege. Po śmierci rodziców zostaje oddana do konwentu sióstr augustianek w Cornillon. Mając 15 lat wstępuje do tej zakonnej wspólnoty. Podczas pobytu w klasztorze doznaje wizji mistycznych. Pod ich wpływem, już jako przełożona, wystąpiła do miejscowego biskupa o wprowadzenie święta Bożego Ciała. Po raz pierwszy obchodzono to święto w 1247 r. w Liege. Miejscowy archidiakon, Jakub Pantaleon, był szczególnym orędownikiem nabożeństwa do Ciała i Krwi Chrystusa. Kiedy został papieżem, przyjmując imię Urbana IV, wprowadził święto Bożego Ciała jako obowiązujące w całym Kościele. Bł. Juliana nie doczekała tego faktu. Usunięta z funkcji przełożonej spędziła resztę życia jako rekluza pustelnica zamurowana w swej celi. Zmarła w dniu, który przepowiedziała: 5 kwietnia 1258 roku.

6 KWIECIEŃ

imieniny:Prudencjusza Marcelina Izydora Juliana Izoldy Ady Wilhelma Celestyna Piotra

liturgia dnia:WIELKI PIĄTEK

Św. Prudencjusz, biskup.

Nosił imię Galendo. Pochodził z Hiszpanii. Był kapelanem na dworze Ludwika I Pobożnego. W 843 roku został biskupem w Troyes. Po reorganizacji życia kościelnego przeszedł do obozu przeciwników królewskich. Opowiadał się za skrajnym augustianizmem. Autor "Annales Bartiniani". Zmarł 6 kwietnia 861 roku.

7 KWIECIEŃ

imieniny:Jana Jozefa Donata Przecława Marii Epifaniusza Hermana Saturnina Rufina

liturgia dnia:WIELKA SOBOTA

Św. Jan Chrzciciel de la Salle, książę, zakonnik, kapłan (1651-1719).

urodził się w podupadłej rodzinie książęcej jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. Straciwszy rodziców przerywa studia na paryskim uniwersytecie, aby zająć się najbliższą rodziną. Po pewnym czasie kontynuuje naukę, kończąc ją doktoratem. W wieku 27 lat przyjmuje święcenia kapłańskie. Jako proboszcz zajął się na terenie własnej parafii opuszczonymi dziećmi. Gromadził ich na swej plebanii, której część zamienił na internat. Następnie na użytek biednych dzieci oddał swój rodzinny pałac. Z jego ofiarnych pomocników wyłoniło się zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkolnych. Św. Jan stworzył wiele typów szkół podstawowe, wieczorowe, niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich odbywała się w języku ojczystym i była bezpłatna. Podjęte i prowadzone przez św. Jana szkolnictwo objęło dużą część Francji, stając się wzorcowym i konkurencyjnym. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach. Zmarł 7 kwietnia 1719 roku. Św. Jan Chrzciciel de la Salle pozostawił po sobie pisma, które przez długi okres należały do kanonu dydaktyki. Beatyfikowany w 1888 roku, kanonizowany w 1900. Jest patronem nauczycieli i wychowawców.

8 KWIECIEŃ

imieniny:Dionizego Waltera Julii Juliana Maksyma Seweryna Januarego Jarosława

liturgia dnia:NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

Św. Dionizy, biskup, męczennik († 180)

Dionizy był biskupem w Koryncie. Autor siedmiu listów katolickich, m. in. do Lacedemończyków, Ateńczyków, Nikomedyjczyków, Rzymian, mieszkańców Krety. Są one źródłem wiedzy o zasadach wiary i moralności wczesnego chrześcijaństwa. Św. Dionizy odbiera cześć jako męczennik. Informację o nim czerpiemy z pism św. Hieronima i Euzebiusza z Cezarei. Krzyżowcy w połowie XIII wieku przewieźli ciało św. Dionizego do Rzymu i oddali pod opiekę klasztoru pod wezwaniem Świętego.

9 KWIECIEŃ

imieniny:Marii Heliodora Dymitra Marcelego Mai Dobrosławy Hugona

liturgia dnia:PONIEDZIAŁEK ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

Św. Maria Kleofasowa, małżonka († I w.).

Należała do rodziny Maryi. Być może była rodzoną siostrą św. Józefa lub żoną Kleofasa albo któregoś z braci św. Józefa (tradycja apostolska nazywa Kleofasa bratem św. Józefa). Synami Marii Kleofasowej byli: św. Jakub Młodszy, Józef i Juda Tadeusz, których Ewangelie nazywają "braćmi", czyli krewnymi Jezusa. Maria należała do najbliższego grona Pana Jezusa. Wraz z innymi pobożnymi niewiastami towarzyszyła Mu podczas wędrówek apostolskich. Trwała przy Nim aż do śmierci. "Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra matki Jego Maria, żona Kleofasa" potwierdza bezpośredni świadek, św. Jan Apostoł (19,25). Kiedy udała się w poranek wielkanocny do Grobu Pana Jezusa, aby namaścić Jego ciało olejkami, pierwsza ujrzała anioła świadka zmartwychwstania i rozmawiała z nim.

10 KWIECIEŃ

imieniny:Fulberta Makarego Michała Magdaleny Palladiusza Daniela Ferencjusza Ezechiela

liturgia dnia:Dz 2, 36-41 ; J 20,11-18

Św. Fulbert, biskup (960-1028).

. Uczył się w szkole katedralnej w Reims. Jego mistrzem był Gerbert, późniejszy papież Sylwester II. Około 990 roku przybył do Chartres, gdzie tamtejszą szkołę katedralną uczynił ośrodkiem kulturalnym Francji. Tam też został biskupem (1006). Był czynny w wielu dziedzinach życia publicznego, kulturalnego i kościelnego. Wnikliwy teolog. Łączył mądrość ze świętością. Po pożarze katedry podjął jej odbudowę. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką.

11 KWIECIEŃ

imieniny:Gemmy Leona Filipa Heleny Jaromira Stanisława

liturgia dnia:Dz 3,1-10 ; Łk 24,13-35

Św. Gemma Galgani, dziewica (1878-1903)

Urodziła się 12 marca 1878 r. w Borgo Nuovo di Camigliano, nieopodal Lucca (Włochy), jako piąte z ośmiorga dzieci aptekarza Henryka Galgani. Po śmierci matki znalazła się w szkole oblatek Ducha Świętego. W przededniu I Komunii św. napisała, że będzie odprawiać każdą spowiedź i przyjmować zawsze Pana Jezusa tak, jakby to byt ostatni dzień jej życia. Marzyła o wstąpieniu do klasztoru, ale planu nie mogła zrealizować z powodu złego stanu zdrowia. Cały rok leżała w gipsowym gorsecie, a cierpiała m.in. na: zapalenie nerek, chorobę nóg, paraliż oraz chorobę Potta, czyli gruźlicze zapalenie kręgosłupa. 8 marca 1899 r., w wigilię uroczystości Serca Pana Jezusa, przeżyła wizję mistyczną, podczas której otrzymała stygmaty. Od tej pory rany krwawiły w każdy piątek, kiedy ekstatycznie przeżywała Mękę Zbawiciela. Dwa lata później został naznaczona kolejnymi stygmatami: korony cierniowej i śladów biczowania. Stoczyła wiele walk duchowych z szatanem, a podczas ekstaz zdarzało się jej lewitować. Kilka lat przed śmiercią złożyła śluby, podobne tym, które obowiązują w zgromadzeniu pasjonistów. Właśnie do tej wspólnoty zakonnej należeli: jej kierownik duchowy i spowiednik. Pod koniec życia, na skutek zapalenia ucha, całkowicie przestała słyszeć. Zmarła w Wielką Sobotę 11 kwietnia 1903 r. Przeżyła zaledwie 25 lat. Beatyfikowana przez Piusa XI w 1933 roku, kanonizowana przez Piusa XII w 1940.

12 KWIECIEŃ

imieniny: Zenona Juliusza Lubosława Alojzego Józefa Wiktora Saby Damiana

liturgia dnia:Dz 3,11-26 ; Łk 24,35-48

Św. Zenon z Werony, biskup († 371?)

Urodził się w Cezarei Mauretańskiej (teren dzisiejszego Maroka). Studiował w znanych ówcześnie ośrodkach kultury i nauki Afryki Północnej w Cyrcie i Madaurze. W roku 350 wyświęcono go na kapłana w Weronie. Dwanaście lat później zostaje biskupem tego miasta. "Trzodę swoją ochraniał przed niebezpieczeństwami arianizmu i panującego wokół pogaństwa" stwierdza "Martyrologiem rzymskie". Pozostawił po sobie tzw. traktaty (93), będące cennym świadectwem ówczesnej mentalności, metod duszpasterskich i wskazań liturgicznych. Jest patronem Werony; łaziebnych, żebraków i wędkarzy.

13 KWIECIEŃ

imieniny:Marcina Przemysława Hermenegilda Idy Hermenegildy

liturgia dnia:Dz 4,1-12 ; J 21-1-14

Św. Marcin I, papież, męczennik,

pochodził z miasta włoskiego Todi. Będąc diakonem pełnił funkcje apokryzjariusza (jakby nuncjusza) na dworze cesarza w Konstantynopolu. W roku 649 został wybrany papieżem. Nie uzyskał jednak aprobaty Konstantyna II. Po zwołanym do Rzymu synodzie (649), na którym potępiono monoteletyzm, popadł w niełaskę cesarza. Namiestnik Teodor Kalliop aresztował schorowanego papieża i przemocą wywlókł z bazyliki na Lateranie (17 października 653). W bardzo ciężkich i upokarzających warunkach wieziono Marcina I na wschód. Został osadzony w więzieniu w Konstantynopolu. Urządzono parodię procesu o zdradę stanu. Sąd cesarski skazał papieża na "degradację" ze wszystkich święceń duchownych i funkcji. Zdarto z niego pontyfikalne szaty, założono kajdany i skazano na śmierć. Ostatecznie karę zamieniono na dożywotnie zesłanie na Krym. Św. Marcin zmarł tam z biedy i udręczenia w 655 roku. Kościół uznał go za męczennika.

14 KWIECIEŃ

imieniny:Waleriana Justyna Lamberta Tuburcjusza Ludwiny Bereniki

liturgia dnia:Dz 4,13-21 ; Mk 16,9-15

Św. Walerian, męczennik,

według bardzo skąpych danych był bratem św. Tyburcjusza. Obaj zginęli śmiercią męczeńską w II lub na początku III wieku. Walerian miał być poganinem, za którego miała być wydana Cecylia. Taka była wola jej rodziców. Ona jednak pragnęła poświęcić swe życie Bogu. W dniu zaślubin powiedziała o tym pragnieniu Walerianowi, przez co doprowadziła do jego nawrócenia. Walerian z kolei powrócił do domu swych rodziców i nawrócił swego brata, Tyburcjusza. Od tej pory bracia zaczęli pełnić liczne dzieła miłosierdzia, m.in. grzebali ciała chrześcijańskich męczenników. Zostali przyłapani na tej pracy przez jednego z prefektów, który kazał im złożyć ofiarę pogańskim bogom. Gdy oni odmówili, wyprowadzono ich poza Rzym, skatowano i ścięto mieczem.

15 KWIECIEŃ

imieniny:Anastazji Klemensa Piotra Damiana Teodora Ludwiny Bazylisy Krescencjusza Tytusa Wacława Cezarego

Św. Anastazja i św. Bazylisa, męczennice († 67).

Dwie szlachetne matrony rzymskie, które nawróciły się dzięki nauczaniu św. Piotra i św. Pawła. Gdy Apostołowie zginęli śmiercią męczeńską, odnalazły ich ciała i pochowały pod osłoną nocy. Niestety władze odkryły, kto pochował św. Piotra i św. Pawła, Anastazja i Bazylisa zostały przyprowadzone przed cesarza Nerona i wtrącone do więzienia, a po tym jak odmówiły wyparcia się wiary katolickiej skazane na śmierć. Przed wykonaniem wyroku zostały brutalnie okaleczone, wyrwano im języki i odcięto kończyny, po czym ścięto głowy. Ich relikwie znajdują się w kościele p.w. Matki Bożej Królowej Pokoju w Rzymie (Santa Maria della Pace), nieopodal Placu Navona (Piazza Navona). Patronki: cenzorów, wzywane w bólach głowy.

16 KWIECIEŃ

imieniny:Bernadety Julii Benedykta Fruktuoza Optata Kseni Urbana

Św. Maria Bernadeta Soubirous, dziewica, zakonnica (1844-1879).

Była córką ubogiego młynarza. Kiedy miała 11 lat, przyjęła ją do siebie krewna, u której pasała owce. Po trzech latach wraca do rodzinnego Lourdes, aby przygotować się do I Komunii Świętej. I wtedy 11 lutego 1858 roku po raz pierwszy Bernadecie objawiła się Matka Boża w pobliżu groty Massabielle. Wezwała ją do modlitwy różańcowej oraz do czynów pokutnych o nawrócenie grzeszników. W ciągu pół roku Matka Boża objawiła się Świętej 18 razy Wizje te dały początek słynnemu sanktuarium w Lourdes. Aby uniknąć pielgrzymów i ciekawskich, zamieszkała w zakonnym zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia, do którego później oficjalnie wstąpiła. Zmarła 16 kwietnia, mając 35 lat.

17 KWIECIEŃ

imieniny: Roberta Rudolfa Klary Aniceta Katarzyny Eliasza Patrycego Salwatora Epidiusza Stefana

Św. Robert, Opat

urodził się ok. 1024 r. w Szampanii (Francja). Pochodził ze starego, znakomitego rodu. Mając 15 lat wstąpił do klasztoru benedyktynów w Mortier la Cella. Jako młody człowiek słynął już ze świętości. W tymże opactwie został niebawem wybrany na przeora. Z kolei zaproszono go na opata w klasztorze Św. Michała w Tonnere. Panowało w nim duże rozluźnienie. Kiedy więc Święty spostrzegł się, że jego wysiłki wprowadzenia reformy są daremne, zbolały powrócił do opactwa w Mortier la Cella. Ale i tu nie pozostał długo. Mnisi klasztoru w Aigult wezwali go do siebie na przeora. Papież bł. Urban II zaproponował mu wreszcie przełożeństwo nad pustelniczym odłamem benedyktynów w Calon. Ten właśnie klasztor miał się stać początkiem reformy wśród opactw benedyktyńskich, która dała Kościołowi nową rodzinę zakonną reguły ścisłej, cystersów. Ponieważ klimat w Calon był niezdrowy, św. Robert przeniósł się ze swoimi uczniami do Molesmes w Burgundii. Własnymi siłami wystawili tu mnisi drewniany klasztor i kapliczkę. Okazało się jednak, że dla wielu mnichów obostrzenia, wprowadzone przez św. Roberta, wydały się zbyt wielkie i surowe. Robert zabrał przeto ze sobą 20 najgorliwszych mnichów i przeniósł się z nimi do Citeaux, gdzie założył nowe opactwo. Było to w samą uroczystość św. Benedykta, 21 marca 1098 roku. Tę datę zwykło się przyjmować jako rok założenia zakonu. Duchowi synowie św. Roberta wyróżniali się wśród benedyktyńskich swoich braci tym, że żyli w zupełnym ubóstwie, utrzymując się z pracy swoich rąk; zachowywali stałe milczenie i otworzyli szeroko bramy dla braci konwersów. Ci właśnie jako fachowcy w różnych dziedzinach stali się twórcami i krzewicielami kultury materialnej w Europie - rozwinęli rzemiosło, przemysł, rolnictwo, sadownictwo, pasterstwo. Uruchamiali kopalnie, huty i zakłady metalurgiczne, budowali mosty, meliorowali pola, karczowali lasy, zakładali wsie. Książę burgundzki, Eudes (Odo), obdarzył pustelników św. Roberta ziemią, by mogli ją uprawiać. Biskup Chalon podniósł niebawem klasztor do godności opactwa. Pierwszym jego opatem został św. Robert. Kiedy zaś mnisi benedyktyńscy w Molesmes zaprosili ponownie do siebie Roberta, ten wyznaczył w Cîteaux na swojego następcę św. Alberyka, a sam został opatem w Molesmes, wprowadzając i tam szczęśliwie reformę.

18 KWIECIEŃ

imieniny:Ryszarda Apoloniusza Bogusławy Franciszka Alicji Gościsława Marii Bogumiła Gwidona Epidiusza Galdina Sabiny

Św. Ryszard Pampuri, zakonnik (1897-1930)

Erminio Filippo Pampuri urodził się 2 sierpnia 1897 r. w Trivolzio koło Pawii, we Włoszech. Studiował medycynę w Uniwersytecie w Pawii w latach 1915-1921, z przerwą na posługę medyczną dla żołnierzy walczących podczas I wojny światowej. W 1922 r. złożył śluby w Trzecim Zakonie św. Franciszka. Już wówczas odczuwał powołanie zakonne. Zgłosił się do franciszkanów, następnie do jezuitów, ale nie został przez nich przyjęty ze względu na zły stan zdrowia. Wówczas ks. Ryszard Beretta z Mediolanu przedstawił go prowincjałowi lombardzkich bonifratrów Zachariaszowi Castelletti z prośbą o przyjęcie do zakonu. Tak, w 1927 r. dr Pampuri został jednym z braci bonifratrów. Nowicjat odbywał w Brescii. Przyjął imię Ryszard, z wdzięczności dla ks. Beretty. Zdobyty zawód lekarza stał się dla niego misją miłosierdzia. Całe swoje dorosłe, a krótkie, życie poświęcił bezinteresownie chorym. Była to posługa heroiczna. Z najwyższym oddaniem opiekował się ciężko chorymi, pielęgnując ich, zawsze gotowy nieść im pomoc, nie bacząc na stan coraz bardziej pogarszającego się własnego zdrowia. W 1929 r. nabawił się gruźlicy płuc. Zmarł w szpitalu bonifratrów pw. św. Józefa w Mediolanie 1 maja 1930 r. Został pochowany na cmentarzu w rodzinnym Trivolzio. Spoczywał tam do 16 maja 1951 r., gdy trumnę przeniesiono do kościoła parafialnego w związku z procesem beatyfikacyjnym. Ojciec św. Jan Paweł II beatyfikował Ryszarda Pampuriego 4 października 1981 r., a kanonizował 1 listopada 1989r.

19 KWIECIEŃ

imieniny:Leona Adolfa Ekspedyta Tymona Jerzego Konrada Włodzimierza

Św. Ekspedyt, męczennik

znany jest w Polsce także pod imieniem św. Wierzyna. Martyrologium Rzymskie wspomina o jego męczeństwie pod datą 19 kwietnia tymi słowami: W Mitiienie (miasto w Małej Azji) święci: Ermogen, Kajus, Ekspedyt, Aristonikus, Rufus i Galatus jednego dnia otrzymali koronę męczeńską. W roku 274 cesarz Marek Aureliusz prowadził wojnę z Markomanami (dzisiejsze Czechy) wśród najstraszliwszej posuchy utrudniającej walkę. Chcąc ubłagać zwycięstwo, złożył cesarz wraz z wojskiem ofiary bogom pogańskim. Od tego uchylił się jednak chrześcijański Legion XIII, który gorącymi modły wyprosił u prawdziwego Boga obfity deszcz, podczas gdy grad i błyskawice tak oślepiły nieprzyjaciela, że poniósł klęskę. Cud ten uwidoczniono na kolumnie Antoryńskiej w Rzymie. Cesarz z wdzięczności za jawny dowód opieki Boskiej wydał edykt na pochwalę chrześcijan, a bohaterski legion z Mitiieny obdarzył tytułem „Legii Piorunującej”. Św. Ekspedyt dzierżył naczelne dowództwo tej legii. Religia chrześcijańska niedługo cieszyła się pozorną wolnością. W 285 r. zasiadł na tronie rzymskim cesarz Dioklecjan. Ten za namową swego zięcia, Galeriusza, rozkazał, aby żołnierze jego dworu złożyli ofiarę bogom religii pogańskiej. Nadto wydał edykt nakazujący zniszczenie wszystkich chrześcijańskich kościołów i spalenie ksiąg świętych. Nikt nie miał odwagi sprzeciwić się temu. Znalazł się jednak nieustraszony wyznawca Chrystusa, tj. św. Ekspedyt, który zerwał rozkaz cesarski z muru i zniszczył go publicznie. Za to został umęczony wraz z pięciu towarzyszami w roku 303. Jedną z największych łask, jaką może Bóg udzielić duszy, jest łaska męczeństwa. Bo i cóż może być szczytniejszego, jak wylać krew swą dla Boga – a zaprawdę, tylko sam Bóg jest godny tak wielkiej ofiary. Kościół chlubi się niezliczoną ilością męczenników, którzy w pierwszych wiekach oddali swe życie na stwierdzenie prawdziwości Bóstwa Jezusa Chrystusa. I nie ulękli się ci święci ni srogich katuszy, ni dzikich zwierząt – odważnie i z radością szli na męki, chwaląc i wielbiąc Boga, iż się stali godnymi cierpieć dla Niego. I mimo woli pytamy się, co ich krzepiło i umacniało w tej walce? Miłość Jezusa Ukrzyżowanego i ufność w Jego opiekę dodawały im sił, że bez lęku znosili najcięższe tortury. I nie było stanu ni wieku, który by nie mógł poszczycić się jakimś bohaterem męczeństwa. Widzimy w tej liczbie starców, młodzieńców, dziewice, a nawet i maleńkie dzieci Kościoła, który Zbawiciel założył. W IKONOGRAFIA przedstawia świętego Ekspedyta jako rycerza w zbroi, trzymającego w lewej ręce palmę męczeństwa, w prawej krzyż z łacińskim napisem: Hodie – Dziś. Nogą depce kruka z szarfą w dziobie, na której widnieje napis: Cras – Jutro. Te dwa wyrazy „Dziś” i „Jutro” mają głębokie znaczenie i zawierają tę naukę, że nie powinniśmy odkładać do jutra tego, co może dziś uświęcić naszą duszę. „Dziś” niech grzesznik powstanie z grzechu, bo jutro może być za późno. „Dziś” sprawiedliwy niech się pomnaża w łasce, „Dziś” wszyscy wzrastajmy z każdą chwilą w miłości Bożej, której jeden akt więcej wart niż tysiące światów, a w niebie niczego nie będziemy żałować, jak tylko tego, żeśmy na ziemi za mało kochali Boga. Święty Ekspedyt czczony jest szczególnie w Rzymie. Nabożeństwo do niego rozpowszechnia się również i w Polsce. Pomocy tego świętego doznają wszyscy wzywający Go z ufnością w ciężkich i trudnych sprawach, np.: procesach, zgubach, rozlicznych cierpieniach, burzach, zarazach, pożarach, powodziach itp. Pomaga on również w nawracaniu grzeszników, jednaniu zwaśnionych, łagodzi spory rodzinne – jednym słowem jest potężnym Opiekunem i łaskawym Orędownikiem. Wstawiennictwo św. Ekspedyta okazało się wielce skuteczne w trudnym położeniu. W ostatecznej potrzebie, w przypadkach na pozór spóźnionych ratowała ludzi wiara w niezawodną pomoc świętego Ekspedyta (św. Wierzyna), dodawała im sił, otuchy, podtrzymywała w przedsięwzięciach potrzebnych – choć na pozór – według rozumowania ludzkiego – prawie nieziszczalnych. W całym kraju prócz spraw osobistych, polecano mu sprawy społeczne; publiczne, sprawy całej Polski. Byli i tacy, co rozszerzali nierozsądne mniemania, że święty wysłuchuje modlitw zmówionych w pewnej liczbie lub w pewnej porze. Stolica Apostolska błędne praktyki zganiła, w niczym jednak ufności w pomoc świętego nie naruszając. Wstawiennictwo jego jest bardzo skuteczne osobliwie w wypadkach beznadziejnych, tak, że Go nazwano „Świętym XI godziny”, tj. w sensie biblijnym – ostatniej godziny, bo wysłuchuje także i tych, co się w ostatniej chwili do niego w potrzebie uciekają. Święty Ekspedykt jest patronem żeglarzy, handlowców, spraw pilnych, studentów i egzaminatorów.

20 KWIECIEŃ

imieniny:Agnieszki Mariana Czesława Bereniki Marcelina Zenona Fabiana Teodora Sebastiana

Św. Agnieszka z Montepulciano, dziewica, zakonnica (1268-1317).

pochodziła ze szlacheckiej rodziny Tamtejszym zwyczajem mając 9 lat zostaje oddana na wychowanie do klasztoru sakinek, jako czternastoletnia dziewczyna postanawia zostać w nim zakonnicą. Mając kilkanaście lat zostaje przełożoną klasztoru w Proceno, gdzie daje się poznać jako osoba pobożna, pokorna, cierpliwa i roztropna. Była mistyczką. W roku 1306 założyła w swoim rodzinnym miasteczku klasztor, który włączyła do dominikańskiej rodziny zakonnej. Kanonizowana w 1726 roku.

21 KWIECIEŃ

imieniny:Anzelma Konrada Feliksa Drogomiła Bartosza

Św. Anzelm, benedyktyn, biskup, doktor Kościoła (1033-1109)

Urodził się w możnej rodzinie w miasteczku Aosta (Piemont). Mając 27 lat przyjmuje habit benedyktyński w Le Bec. W trzy lata później zostaje wybrany przeorem, następnie opatem. W roku 1078 Wilhelm II powołał go na stolicę prymasowską w Canterbury. Wkrótce jednak doszło do konfliktu na tle królewskich roszczeń dotyczących zarządzania Kościołem na terenie Anglii. Anzelm musiał wyjechać na kontynent. Prosił Urbana II, aby zwolnił go z urzędu arcybiskupa, ale bezskutecznie. Przez pewien czas wiódł życie tułacze. Kiedy po śmierci Wilhelma II wstąpił na tron Henryk I, na jego zaproszenie prymas Anzelm powraca do Anglii. Realizując wytyczne papieskie dotyczące inwestytury wchodzi w ponowny konflikt. Zostaje skazany na wygnanie. Porozumienie między Rzymem i królem, który zrzekł się władzy mianowania biskupów i obsadzania urzędów kościelnych, umożliwiło Anzelmowi powrót do Canterbury Zajął się gorliwie duszpasterstwem oraz reformowaniem życia zakonnego. Powstały wtedy jego dzieła teologiczne i filozoficzne, które utorowały drogę do syntezy scholastycznej - stąd nazywany jest "Ojcem scholastyki". Stworzył podstawę do rozważań wzajemnego stosunku wiary rozumu, które nie wykluczają się, ale uzupełniają. Według biskupa Anzelma wiara uprzedza rozum, a ten wyjaśnia jej tajemnice. W 1720 roku został ogłoszony doktorem Kościoła.

22 KWIECIEŃ

imieniny:Agapita Sotera Kajusa Leonii Teodora Leonida Łukasza Idziego

Św. Agapit I, papież

Urodził się w Rzymie. Syn prezbitera rzymskiego Gordiana. Archidiakon. Wybrany na stolicę Piotrową w 535 roku, zajął się porządkowaniem spraw kościelnych, m. in. wprowadzeniem zasady obieralności papieża. W swych dokumentach ustosunkował się do arianizmu. Wiosną 536 roku udał się do Konstantynopola, aby powstrzymać militarne zamiary wobec Italii. Podczas pobytu na dworze cesarskim zmarł 22 kwietnia 536 roku.

23 KWIECIEŃ

imieniny:Wojciecha Gerarda Jerzego Idziego

Św. Wojciech (Adalbert), biskup, męczennik (956-997).

Urodził się w możnej rodzinie Sławnikowiców w Lubicach (Czechy). Kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalberta. Ku jego czci Wojciech przyjął (podczas bierzmowania?) imię Adalbert, pod którym jest znany i czczony w Europie. Mając 27 lat zostaje biskupem Pragi. Po pięciu latach wysiłków pasterskich, widząc brak ich skuteczności, św. Wojciech udaje się do Rzymu, aby papież zwolnił go z obowiązków. Za radą sędziwego ascety, św. Nila, przyjął habit benedyktyński. Po paru latach zmarł biskup Falkold, który zastępował go w zarządzaniu diecezją. Czesi zażądali, aby Wojciech powrócił na biskupią stolicę. Przychylając się do życzenia papieża, Święty wrócił do Pragi. Jednak stosunki wewnętrzne w kraju nie poprawiły się i biskup znalazł się pośrodku rywalizujących ze sobą rodów. Kiedy zaprotestował przeciwko zamordowaniu kobiety szukającej na terenie kościoła azylu, wrogie stronnictwo przymusiło go do opuszczenia kraju. Wkrótce potem spaliło doszczętnie rodzinny gród Lubice oraz wymordowało czterech braci Wojciecha wraz z ich rodzinami. Biskup Wojciech udał się do Italii, gdzie spotkał się z Ottonem III, który zachęcał go do działalności misyjnej. Wojciech podjął tę myśl. Jesienią 996 roku wybrał się do Polski, aby podążyć dalej na północ. Król Bolesław Chrobry przyjął go na swym dworze życzliwie. Proponował mu funkcję pośrednika w polskich misjach dyplomatycznych. Biskup Wojciech wyraził jednak chęć pracy wśród pogan. Wiosną roku następnego popłynął Wisłą do Gdańska. Król dał mu osłonę z 30 wojów. Udając się z Gdańska w okolice Pregoły (?) biskup oddalił rycerzy Na terenie Prus 23 kwietnia 997 roku w piątek o świcie uzbrojony tłum rzucił się na Wojciecha i towarzyszących mu misjonarzy Najpierw został uderzony wiosłem, potem przeszyty włóczniami. Odcięto mu głowę i wbito na pal. Chrobry wykupił ciało Męczennika i z honorami pochował je w Gnieźnie. W dwa lata później papież Sylwester II uroczyście wpisał Wojciecha do kanonu świętych. W marcu 1000 roku Otton III odbył pielgrzymkę do grobu Świętego. Wtedy - podczas spotkania z Bolesławem Chrobrym - została uroczyście proklamowana metropolia gnieźnieńska z podległymi jej diecezjami w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu. Św. Wojciech stał się patronem Kościoła w Polsce. Jego kult ogarnął Węgry Czechy oraz kolejne kraje Europy Św. Wojciech jest jednym z trzech głównych patronów Polski. Jest też patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej, warmińskiej i diecezji koszalińsko - kołobrzeskiej oraz miast, m.in. Gniezna, Trzemeszna, Serocka. Życie św. Wojciecha zostało przedstawione na drzwiach gnieźnieńskich - jednym z największych dzieł sztuki średniowiecznej w Polsce. W IKONOGRAFII Święty występuje w stroju biskupim, w paliuszu, z pastorałem. Jego atrybuty to także orzeł, wiosło oraz włócznie, od których zginął. Jan Kanapariusz tak wychwala św. Wojciecha w napisanym przez siebie żywocie głównego patrona naszej Ojczyzny: "O, jak święty i błogosławiony to mąż, na którego obliczu zawsze jaśniał blask anielski, w którego sercu zawsze Chrystus przemieszkiwał. Jak pobożny i wszelkiej czci najgodniejszy!". Słusznie chwalimy Wojciecha i uważamy go za swego wielkiego patrona, skoro w obliczu męczeńskiej śmierci wołał: "Bracia, nie smućcie się! Wiecie, że cierpimy to dla imienia Pana, którego doskonałość ponad wszystkie cnoty, piękność ponad wszelkie osoby, potęga niewypowiedziana, dobroć nadzwyczajna. Cóż bowiem mężniejszego, cóż piękniejszego nad poświęcenie miłego życia najmilszemu Jezusowi?". Od św. Wojciecha możemy dowiedzieć się, jak rodzi się świętość. Jest ona owocem poznania Boga w Jego nieskończonej doskonałości i pokochania Go ze wszystkich sił. Czy znów w naszej kwietniowej refleksji nie wraca echem wezwanie świętych, by - jak mówił bł. Padre Pio - czytać święte książki, rozmyślać nad nimi w modlitwie, z nich poznawać prawdę o Bogu, wzbudzać pragnienie miłowania Go i służenia tylko Jemu? Św. Wojciech, który byt mnichem benedyktyńskim oddanym modlitwie, lekturze i rozmyślaniu, tą właśnie drogą kroczył ku doskonałości. Niech i nas, uczy on świętej lektury, bo ona zbliża człowieka do Boga i Jego Matki i stawia na drodze świętości.

24 KWIECIEŃ

imieniny:Jerzego Fidelisa Grzegorza Feliksa Roberta Egberta Horacego Aleksego

Św. Jerzy, żołnierz, męczennik (III/IVw)

Pochodził z Liddy (Azja Mniejsza). Zachowały się o nim nikłe dane biograficzne, jednak są bardzo liczne i wczesne dowody kultu Świętego. Jego ojcem miał być Pers - Geroncjusz. Jerzy jako ochotnik wstąpił do legionów rzymskich. Doszedł do rangi wyższego oficera (trybuna?). Podczas prześladowań za czasów Dioklecjana jako chrześcijanin odmówił złożenia ofiary bóstwom rzymskim (305?). Poddano go okrutnym i długim męczarniom - według niektórych tekstów trwały one aż 7 lat. M.in przybijano go do krzyża, torturowano na katowskim kole. Umęczono go w Diospolis na terenie Palestyny Okrucieństwo zastosowane wobec św. Jerzego musiało być wyjątkowe, skoro wśród tak ogromnej liczby męczenników, którzy wówczas zginęli za wiarę, jemu nadano tytuł Wielkiego Męczennika. Do kultu i legendy o Świętym przyczyniły się wyprawy krzyżowe, z których jedna stacjonowała pod Liddą. Za swego patrona uznają go: Anglia, Holandia, Niemcy Szwecja, Litwa, Bośnia; archidiecezja białostocka, wileńska, diecezja pińska; m. in. miasta: Ferrara, Neapol. Pod wezwaniem św. Jerzego powstało wiele bractw rycerskich oraz zgromadzeń zakonnych. Stał się patronem rycerzy żołnierzy ludzi mających związek z bronią i walką - rusznikarzy, zbrojmistrzów, puszkarzy, kawalerzystów, wojsk pancernych, także rolników, skautów i harcerzy. Jest orędownikiem podczas epidemii oraz w chorobach skóry trądu. W IKONOGRAFII Święty ukazywany jest w krótkiej tunice jako rycerz na koniu zabijający smoka. Jego atrybutami są: anioł z wieńcem laurowym lub z koroną, baranek, biała chorągiew lub lanca z czerwonym krzyżem, koń, palma męczeństwa oraz m. in. przedmioty jego męki - gwoździe, kamień młyński i koło, miecz, smok u stóp, smok zabity.

25 KWIECIEŃ

imieniny:Marka - ewangelisty Jarosława Piotra Rustyka Erwiny

Św. Marek, Ewangelista († I w.),

w księgach Nowego Testamentu występuje pod imieniem Jan, Dzieje Apostolskie (Dz 12,12) wspominają go jako "Jana zwanego Markiem", syn Marii, która prawdopodobnie była właścicielką domu, w którym odbyła się Ostatnia Wieczerza. Był uczniem św. Piotra. Jego Ewangelia jest wiernym echem katechezy Księcia Apostołów. Marek ze swoim krewnym Barnabą towarzyszył św. Pawłowi w jego pierwszej podróży misyjnej. Przebywał na Cyprze i w Antiochii. Podczas dłuższego pobytu w Rzymie należał do bliskiego otoczenia św. Pawia, a także św. Piotra, który nazywa go "swym synem" (1P 5,13). Według tradycji św. Marek założył gminę chrześcijańską w Aleksandrii, gdzie był pierwszym biskupem. Tam został aresztowany i wleczony przez miasto do więzienia. Wkrótce poniósł męczeńską śmierć (ok. 62 roku). Inni podają, że zginął w Rzymie za czasów Trajana. Jest patronem pisarzy, notariuszy, murarzy, koszykarzy, szklarzy oraz miast: Bergamo, Wenecji, a także Albanii. Przyzywany podczas siewów wiosennych oraz w sprawach pogody. W IKONOGRAFII św. Marek ukazywany jest w stroju arcybiskupa, w paliuszu albo jako biskup wschodniego rytu. Trzyma w dłoni zamkniętą lub otwartą księgę. Symbolizuje go m. in. lew ze skrzydłami jedno z ewangelicznych zwierząt, lew u stóp, drzewo figowe, zwój.

26 KWIECIEŃ

imieniny:Anakleta Marzeny Marcelina Klaudiusza Ryszarda Aureliusza

Św. Klet (Anaklet I), papież, męczennik

Żył w I wieku. Wiadomości o nim są niepewne. Jedni uważają go za Greka, inni sugerują, że został pomylony z Anicetem, późniejszym papieżem. Według najstarszego wykazu papieży miał być drugim z kolei następcą św. Piotra (79-88/90) - czyli trzecim papieżem. Za jego pontyfikatu w imperium rzymskim po raz kolejny rozpoczęto prześladowanie chrześcijan. Tradycja chrześcijańska zachowana w Kościele przypisuje Anakletowi ustanowienie 25 prezbiterów w Rzymie i zbudowanie nagrobka w miejscu pochowania Piotra. Został umęczony za cesarza Domicjana. Jego imię jest wymieniane w Kanonie Rzymskim.

27 KWIECIEŃ

imieniny:Zyty Felicji Teofila Jana Anastazego Piotra Józefa

Św. Zyta, dziewica (1218-1272).

urodziła się w Monsgrati koło miasta Lucca, w rodzinie biednych wieśniaków. Całe życie, od 12 roku, była służącą. Cicha, sumienna, pracowita, uprzejma, prowadziła życie surowe. Zyta była obdarzona darem kontemplacji i ekstaz. Wrażliwa na niedolę potrzebujących i biednych rozdawała im swoje skromne oszczędności. Wstawiły ją cuda, które zapisano przy zastosowaniu formalności notarialnych. Święta jest patronką miasta Lucca; ubogich dziewcząt, pracownic domowych, służących. W IKONOGRAFII św. Zyta przedstawiana jest z dzbanem, w którym woda przemieniła się w cudowny sposób w wino. Bywa ukazywana w fartuchu pełnym kwiatów, w które zamienił się chleb niesiony ubogim.

28 KWIECIEŃ

imieniny:Piotra Ludwika Walerii Witalisa Lechezjusza Pawła Joanny

Św. Piotr Chanel, kapłan i pierwszy męczennik Oceanii

urodził się w roku 1803 we Francji. Inteligencja i niezwykła pobożność zwróciły na niego uwagę miejscowego księdza, ojca Trompier, który zajął się jego podstawową edukacją. W seminarium diecezjalnym Piotr zdobył serce i szacunek zarówno studentów, jak i profesorów. Po uzyskaniu święceń otrzymał zaniedbaną parafię pod Paryżem; w ciągu zaledwie trzech lat zdołał ją ożywić i uporządkować. Jednak przez cały czas nie opuszczała go myśl o pracy misyjnej; w roku 1831 wstąpił do nowo utworzonego zgromadzenia marystów, którzy zajmowali się misjami w kraju i za granicą. Wbrew woli został mianowany wykładowcą w seminarium w Balley; przez następne pięć lat gorliwie wypełniał swoje obowiązki. W roku 1836 polecono zgromadzeniu nawracać Nowe Hebrydy; ku swej radości św. Piotr został przełożonym małej grupy misjonarzy. Podróż trwała dziesięć miesięcy. Po przybyciu na miejsce przeznaczenia grupa rozdzieliła się. Św. Piotr udał się na wyspę Fortuna; towarzyszył mu tylko jeden braciszek i człowiek świecki, Anglik nazwiskiem Tomasz Boog. Początkowo przyjęto ich życzliwie; miejscowy władca Niuliki niedawno zniósł kanibalizm. Kiedy misjonarze opanowali język i zyskali zaufanie tubylców, władca przeraził się. Zdał sobie sprawę, że przyjęcie chrześcijaństwa prędzej czy później musi doprowadzić do zniesienia jego przywilejów jako najwyższego kapłana i władcy ludu. Kiedy więc nawet jego syn wyraził chęć przyjęcia chrztu, władca wysłał siepaczy, by ucięli misjonarzowi głowę. W ten sposób, 28 kwietnia 1841 roku, w trzy lata po przybyciu, św. Piotr został pochwycony i zabity przez tych, których chciał zbawić. Jego śmierć przyspieszyła tylko dzieło chrystianizacji wyspy: w ciągu pięciu miesięcy wszyscy tubylcy zostali nawróceni

29 KWIECIEŃ

imieniny: Katarzyny Ryty Hugona Roberta Angeliny Bogusława

Św. Katarzyna ze Sieny, dziewica, zakonnica, doktor Kościoła

urodziła się 25 marca 1347 roku w Sienie. Była przedostatnim dzieckiem z dwudziestu pięciu, w mieszczańskiej rodzinie Jakuba i Mony Benincasa. Jej matka była córką poety Nuccio Piagenti. Katarzyna jako kilkuletnia dziewczynka była przeniknięta duchem pobożności. Mając kilkanaście lat wstąpiła do zakonu dominikanek. Modlitwa, pokuta, posługiwanie trędowatym wypełniały jej młode życie. W wieku 20 lat jest już osobą w pełni ukształtowaną, wielką mistyczką. 1 kwietnia 1375 roku otrzymuje stygmaty. Z jej przemyśleń i duchowych przeżyć rodziło się zaangażowanie w sprawy Kościoła i świata. Podczas licznych wtedy konfliktów na terenie Italii i w samym Kościele była orędowniczką pokoju i mediatorem. Domagała się od kolejnych papieży ich powrotu z Awinionu do Rzymu. Wobec nieskuteczności wysyłanych listów udała się do Awinionu, by skłonić Grzegorza XI do zamieszkania w Wiecznym Mieście. Kiedy papież zdecydował się powrócić, jej pośrednictwu przypisywano to ważne wydarzenie. Po jego śmierci, na życzenie Urbana VI, Święta udaje się do Rzymu, aby podjąć działalność dla dobra Kościoła. Umiera 28 kwietnia 1380 roku w wieku 33 lat. Jej relikwie znajdują się w rzymskim kościele S. Maria sopra Minerva. Jest patronką Włoch, Rzymu, Sieny oraz pielęgniarek, strażników, strażaków.

30 KWIECIEŃ

imieniny:Piusa Mariana Leonarda Donata Józefa Tamary Ludwika Lilii Marii

Św. Pius V, papież.

Ten pobożny asceta sterował "łodzią Piotrową" tuż po soborze trydenckim. Naprawdę nazywał się Michał Ghisleri, a urodził się 17 stycznia 1504 r. we włoskim Bosco. Już jako piętnastolatek przywdział habit dominikański, po święceniach kapłańskich wykładał filozofię i teologię, a potem był przeorem, prowincjałem, a wreszcie - inkwizytorem dla okręgów Como i Bergamo. W 1556 r. Paweł IV wyniósł go do godności biskupa diecezji Nepi i Sutri, a w następnym roku został kardynałem i wielkim inkwizytorem. W 1560 r. objął diecezję Mondovi w Piemoncie. Z inicjatywy św. Karola Boromeusza - po śmierci Piusa IV w 1566 r. - wybrano kardynała Ghisleri, zwanego Aleksandrinusem, kolejnym Ojcem Świętym. Jako Pius V zreorganizował kongregacje rzymskie, zwalczał wystawne życie duchownych, symonię, nepotyzm i wykroczenia przeciw celibatowi, a na biskupów i proboszczów nałożył obowiązek tzw. rezydencji, czyli stałego pobytu na administrowanym terenie. To on ustanowił św. Tomasza z Akwinu doktorem Kościoła i nakazał wydanie jego dzieł, a także objął patronat nad edycją Katechizmu Rzymskiego, mszału i brewiarza, reformując oficjalne nabożeństwo liturgiczne Kościoła. Ogłosił ekskomunikę królowej angielskiej Elżbiety i wspierał katolików francuskich w walce z kalwinistami (hugenotami). Jego dziełem była również Liga państw chrześcijańskich, której flota - pod berłem cesarza Jana Austriackiego - pokonała imperium otomańskie, w słynnej bitwie pod Lepanto (1571). Zwycięstwo nad Turkami skłoniło Piusa V do ustanowienia pierwszej niedzieli października dniem Różańca Świętego. Przez całe życie, od braciszka dominikańskiego, aż po najwyższą godność w Kościele, wiódł przykładne życie. Zmarł 1 maja 1572 r., a kanonizował go w 1712 r. Klemens XI.

MAJ