KALENDARZ LITURGICZNY

Święci na każdy dzień

LUTY

1 LUTY



imieniny:Brygidy Ignacego Dobrochny Sewera Igi Weridiany Anny Żegoty

Św. Brygida z Kildar, dziewica, ksieni (452-523). Pogodna i hojna, energiczna i przedsiębiorcza, dobra i sprawiedliwa. Założyła w Kildar, na zachód od Dublina, pierwszy klasztor w Irlandii. Niosła pomoc cierpiącym i ubogim. Jest patronką Irlandii. Opiekunka pracujących na roli. W IKONOGRAFII Święta przedstawiana jest w stroju mniszki, w białym habicie i czarnym welonie. Czasami rozdaje osełki masła. Jej atrybutami są: otwarta księga, u jej stóp krowa, pastorał ksieni, płomień nad głową, świeca w dłoni.





2 LUTY



imieniny:Katarzyny Marii Mirosławy Wawrzyńca Joanny Kornela

Bł. Andrzej Karol Ferrari (1850-1921) urodził się w 1850 roku w Prato Piano koło Parmy, we Włoszech. Po ukończeniu tzw. "małego seminarium", wstąpił do seminarium duchownego w Parmie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1873 roku. Był wicerektorem "małego seminarium", w którym przed laty uczył się, a później rektorem seminarium duchownego w Parmie. W 1876 roku złożył profesję zakonną jako franciszkanin świecki w III Zakonie św. Franciszka z Asyżu (1182-1226). Duchowość franciszkańska przenikała jego postawę oraz osobistą pobożność. w 1890 roku został mianowany biskupem w Guastalli, a później biskupem w Como, arcybiskupem w Mediolanie oraz kardynałem kościoła św. Anastazji w Rzymie. Przygotował trzy synody diecezjalne oraz wiele kongresów religijnych. Był zaangażowany w sprawy społeczne, czerpiąc inspiracje z encykliki "Rerum novarum" papieża Leona XIII, tercjarza franciszkańskiego. Zmarł 2 lutego 1921 roku. Beatyfikował go papież Jan Paweł II, 10 czerwca 1987 roku.





3 LUTY



imieniny:Błażeja Oskara Wawrzynca Hipolita Joanny Jana Marii

Św. Błażej, biskup, męczennik. Pochodził z Sebasty w Armenii. Studiował filozofię. Został lekarzem. Porzucił jednak swój zawód i podjął życie na pustyni. Stamtąd wezwano go na stolicę biskupią w rodzinnym mieście. Podczas prześladowań za cesarza Licyniusza został aresztowany i uwięziony. Po okrutnych torturach ścięty mieczem w 316(?) roku. Patron m. in. kamieniarzy i miasta Dubrownika. Przyzywany podczas chorób gardła, bowiem święty uleczył duszące się dziecko, w którego gardle utkwiła ość. Opiekun zwierząt. Jeden z Czternastu Świętych Wspomożycieli. W IKONOGRAFII Św. Błażej przedstawiany jest jako biskup, który błogosławi. Atrybutami jego są: jeleń, pastorał, ptaki z pożywieniem w dziobie, dwie skrzyżowane świece, zgrzebło - narzędzie tortur.





4 LUTY



imieniny:Joanny Weroniki Andrzeja Józefa Mariusza Eutychiusza Jana Gilberta

Św. Joanna de Valois, księżna. Córka Ludwika XI, króla Francji, i Charlotty Sabaudzkiej. Jako 12letnią dziewczynkę, ze względów dynastycznych i politycznych, wydano ją za mąż za Ludwika, księcia Orleanu. Małżeństwo nie było udane. Kiedy Ludwik otrzymał koronę francuską, przeprowadził kanoniczne unieważnienie małżeństwa. Joanna pozbawiona tytułu królewskiego otrzymała księstwo Berry. Administrowała nim sprawiedliwie i mądrze. Otaczała troską chorych, upośledzonych, opuszczonych. Księżna była człowiekiem modlitwy i wyrzeczenia. Założyła zakon klauzurowy annuncjatek, których celem było naśladowanie cnót Najświętszej Maryi Panny Zmarła 4 lutego 1505 roku, mając 41 lat





5 LUTY



imieniny:Agaty Adelajdy Izydora Albuina Elżbiety Awita Justyniana

Św. Agata, dziewica, męczennica. Jedna z najbardziej czczonych w chrześcijaństwie świętych. Według opisu męczeństwa, tzw. "Passio" z VI wieku, pochodziła z Katanii na Sycylii. Po przyjęciu chrztu postanowiła poświęcić się Chrystusowi. Jej uroda zwróciła uwagę Kwincjana, prefekta miasta. Zaproponował jej małżeństwo. Agata odmówiła, wzbudzając w odrzuconym senatorze pragnienie zemsty Trwały wówczas prześladowania chrześcijan, zarządzone przez cesarza Dioklecjana. Namiestnik oddał Agatę do domu rozpusty o czym opowiada w "Żywotach" ks. Piotr Skarga. Namiestnik skazał św. Agatę na okrutne tortury podczas których obcięto jej piersi. Poniosła śmierć, rzucona na rozżarzone węgle, w roku 251. Św. Agata jest patronką Sycylii, miasta Katanii; ludwisarzy. Wzywana przez kobiety karmiące, w chorobach piersi. W IKONOGRAFII św. Agata przedstawiana jest w długiej sukni, z kleszczami, którymi ją szarpano. Atrybutami są: chleb, dom w płomieniach, korona w rękach, kość słoniowa - symbol czystości i niewinności oraz siły moralnej, palma męczeńska, obcięte piersi na misie, pochodnia, płonąca świeca - symbol Chrystusa.





6 LUTY



imieniny:Pawła Doroty Bohdana Tytusa Bogdany Amanda

Św. Paweł Mika, męczennik (1565-1597). Na początku XVI wieku chrześcijaństwo w Japonii rozwijało się dynamicznie. Prześladowanie chrześcijan w tym kraju wybuchło nagle. Wśród umęczonych znalazł się Paweł Mika i 25 osób, które razem z nim zostały oskarżone. Św. Paweł urodził się koło Kioto w zamożnej rodzinie. Kształcił się u jezuitów do których potem wstąpił. Po nowicjacie i studiach jako katecheta przemierzył niemal całą Japonię, głosząc naukę Chrystusa. Aresztowano go i poddano torturom, aby wyrzekł się wiary. W pobliżu miasta Nagasaki wraz z innymi chrześcijanami został ukrzyżowany a następnie przebity włócznią. Są to pierwsi męczennicy Dalekiego Wschodu.





7 LUTY



imieniny:Ryszarda Teodora Romana Romualda Eugenii Kolety Jana Anzelma Filipa Idziego Sulisława

Św. Ryszard, król. Znany również pod imieniem: Ryszard Pielgrzym, Ryszard ze Szwabii. Urodził się prawdopodobnie w Southampton. Król Wessexu, choć niektóre źródła podają, że był królem Saksonii. Ojciec św. Willibalda, św. Winebalda i św. Walburgi. Jego żoną była św. Bonna (Wunna). Nie wiadomo jak długo panował i dlaczego zrezygnował z władzy. Legendy podają, że do rezygnacji nakłoniła go pokora. Wraz z synami wyruszył w pielgrzymkę do Rzymu, ok. 720 roku wylądowali na brzegu Francji. Zatrzymali się na dłużej w Rouen. Ciężko zachorował w drodze i zmarł 7 lutego 722 roku w Lukce. Został pochowany w bazylice p.w. św. Frediana (San Frediano). Wiele cudów miało miejsce przy jego grobie. Relikwie w 1152 roku złożono w ołtarzu poświęconym św. Ryszardowi. Część relikwii została przeniesiona do katedry w bawarskim Eichstaett (złożone później wraz z relikwiami św. Walburgi i św. Willibalda), część do Canterbury, a najmniejsze części przekazano do Bolonii i Volaterrae. Patron Lukki W IKONOGRAFII przedstawiany jako pielgrzym w gronostajowym płaszczu, w koronie, czasami siedzący na książkach, w towarzystwie synów - biskupa i opata.





8 LUTY



imieniny:Hieronima Sebastiana Emilianiego Ireny Jana Emilii Piotra Honorata Stefana Izajasza Józefiny

Św. Hieronim Emiliani, kapłan (1486-1537). Urodził siew Wenecji w starej, patrycjuszowskiej rodzinie. Ojciec był senatorem, matka pochodziła z dożów. w czasie wojny był dowódcą jednej z twierdz Wenecji. Po przegranej wojnie republiki weneckiej z królem francuskim Ludwikiem XII został uwięziony w Castel Nuovo. w odosobnieniu podejmuje decyzję o zmianie swego życia. Po udanej ucieczce rozpoczyna studia teologiczne, zostaje kapłanem, służy chorym, ubogim, opuszczonym. Około roku 1530 św. Hieronim zakłada pierwszy w historii sierociniec. w następnych latach założył kolejne. Wychowanie sierot połączono tam z nauką zawodu. Budował także szpitale i domy opieki. z myślą o prowadzeniu podjętego dzieła założył w Somasca zgromadzenie zakonne Kleryków Regularnych, które do dzisiaj realizuje program wytyczony przez Świętego. Zmarł jako ofiara epidemii, w czasie której pielęgnował chorych. Beatyfikowany w 1747 roku, kanonizowany w 1767. Patron sierot i opuszczonej młodzieży. W IKONOGRAFII św. Hieronim przedstawiany jest jako kapłan w otoczeniu dzieci. Jego atrybutami są: łańcuch na rękach znak wyzwolenia z niewoli, złożone ręce.





9 LUTY



imieniny:Apolonii Cyryla Nikifora Eryka Eryki Satabina Mariana Sabina Jakuba Rajnolda

Św. Apolonia, dziewica, męczennica. Pierwszy historyk Kościoła, Euzebiusz, przytacza list św. Dionizego Wielkiego, który opisuje pogrom chrześcijan, jaki odbył się w Aleksandrii pod koniec 248 roku lub na początku 249. Być może, Dionizy był naocznym świadkiem wydarzeń. Na pewno znał świadków. w jednym z fragmentów owego listu jest opis męczeństwa św. Apolonii. "Apolonia była już podeszła wiekiem. a jednak poganie, nie patrząc na to, rzucili się na nią, zmiażdżyli jej szczęki i powybijali wszystkie zęby. Następnie tłum rozszalały żądzą krwi rozpalił stos przed miastem i zagroził Świętej, że ją żywcem spali, jeśli nie będzie złorzeczyć Chrystusowi. Na to Święta poprosiła o chwilę do namysłu, a potem gotowa na ofiarę, sama się w ogień rzuciła i spłonęła." "Pontyfikat krakowski" z XV wieku nazywa św. Apolonię patronką Regni Poloniae Królestwa Polskiego. W IKONOGRAFII św. Apolonia przedstawiana jest z kleszczami, którymi wyrwano jej zęby. Jej atrybuty to: korona, księga, palma męczeństwa oraz stos, na którym spłonęła.





10 LUTY



imieniny:Scholastyki Jacka Jacentego Elwiry Sotery Wilhelma Klary Michała Tomisławy

Św. Scholastyka, dziewica, ksieni. Pochodziła z Nursji. Ksieni klasztoru żeńskiego w Plombariola - w pobliżu klasztoru na Monte Cassino, założonego przez jej brata św. Benedykta. Umarła 10 lutego 542 roku. Uważana za matkę duchową rodzin wszystkich benedyktynek. Patronka miast Le Mans i Subiaco. W IKONOGRAFII Święta przedstawiana jest z gołębiem. Wiąże się to z relacją św. Grzegorza Wielkiego, papieża, który poświecił jej piękne wspomnienie w swoich "Dialogach". Opowiada w nim między innymi, iż kiedy św. Benedykt patrzył ze swej klasztornej celi na Monte Cassino i na klasztor w którym żyła św. Scholastyka, ujrzał jej duszę w postaci białej gołębicy unoszącą się do nieba. Sztuka religijna ukazuje św. Scholastykę w habicie benedyktyńskim. Jej atrybutami są: krzyż, księga, pastorał ksieni.





11 LUTY



imieniny:Grzegorza Marii Olgierda Lucjana Dezyderego Bernardetty Teodora Teodory Łazarza

Święty Benedykt z Anianu, opat, nazwisko rodowe Witiza urodził się w 750 r. w rodzinie wizygockiego możnowładcy w południowej Francji. Wykształcenie zdobył na frankijskim dworze Pepina Małego, dołączył z czasem do grona jego dworzan. Brał udział w italijskiej kampanii Karola Wielkiego (773); w jej trakcie o mało nie utonął, próbując ratując swego brata. Po powrocie z kampanii opuścił dwór i wstąpił do klasztoru Saint-Seine, przyjmując imię Benedykta. Był gorliwym ascetą - przez dwa i pół roku żył tylko o chlebie i wodzie, modlił się całymi nocami, chodził boso, spał na gołej ziemi. Powróciwszy do domu, w 779 r. założył na własnej ziemi niedaleko rzeki Aniane nową fundację. Mnisi wykonywali prace fizyczne, kopiowali manuskrypty, żyli o chlebie i wodzie przez cały rok z wyjątkiem niedziel i dni świątecznych, kiedy to do posiłku dodawali także mleko lub wino, jeśli otrzymali je jako jałmużnę. Efekty tak surowej reguły były rozczarowujące; młody opat, przekonany, że reguła św. Benedykta jest najlepszym fundamentem dla życia mniszego, postanowił wprowadzić ją w swoim opactwie. Od tego momentu zaczęło ono przeżywać rozkwit, stając się modelem i centrum reformy mniszej we Francji, zaprowadzonej przez Ludwika Pobożnego. Jednym z najważniejszych postulatów tej reformy było poddanie wszystkich klasztorów Cesarstwa Franków pod regułę św. Benedykta. W sporze dogmatycznym, zwanym adopcjonizmem (jego twórcą i przywódcą był Feliks z Urgel; głosił on, że Jezus nie był naturalnym, a jedynie adoptowanym Synem Boga), Benedykt stanął po stronie ortodoksji, pisząc w tej sprawie listy i występując na synodzie we Frankfurcie w 794 r. Benedykt z Anianu brał też udział w synodach w Aachen w 816 i 817 r., które wydały dekrety nakazujące powrót do surowszej dyscypliny mniszej (10 lipca 817 r.). Benedykt aktywnie włączył się aktywnie we wprowadzanie tych dekretów w życie, reformując liczne klasztory. Aby mieć go przy sobie, Ludwik Pobożny ufundował opactwo Cornelimünster, które powierzył opiece Benedykta. Ustanowił go też opiekunem wszystkich klasztorów w całym Cesarstwie. W celu sprawniejszego przeprowadzenia reform, Benedykt opracował Capitulare monasticum, regułę opartą na benedyktyńskiej, przeznaczoną dla wszystkich mnichów Cesarstwa. Napisał także Codex regularum, kompilację wszystkich reguł mniszych, oraz Concordia regularum, pokazując związki reguły benedyktyńskiej z innymi regułami mniszymi. Jego reguły podkreślały konieczność ubóstwa i posłuszeństwa legalnie wybranemu opatowi, którym musiał być mnich. Benedykt wskazywał też na liturgiczny wymiar życia wspólnotowego, uwzględniający codzienną Mszę konwentualną i sprawowanie Liturgii Godzin. Zwracał też uwagę na nauczanie i pisanie dzieł, co stanowiło pewną przeciwwagę dla dotychczasowego ideału pracy fizycznej. Benedykt jest uważany za odnowiciela zachodniego monastycyzmu i często jest nazywany "drugim Benedyktem z Nursji". Zmarł 11 lutego 821 r. w Cornelimünster.





12 LUTY



imieniny:Benedykta Eulalii Modesta Radosława Lucjusza Damiana Gaudantego Melecjusza

Bł. Reginald z Orleanu, prezbiter urodził się około 1183 r. w Saint-Gilles we Francji. Otrzymał wykształcenie na uniwersytecie w Paryżu i od 1206 do 1211 r. wykładał tam prawo kanoniczne. z racji widocznych zdolności i cnót, mianowany został dziekanem kapituły katedralnej w Orleanie. Tu również wsławił się bystrością umysłu i elokwencją w przepowiadaniu oraz czułym nabożeństwem do Matki Bożej. Jako bardzo gorliwy człowiek, Reginald nie był zadowolony z życia, jakie prowadził. Chociaż prowadził naprawdę święte życie, pragnął jeszcze więcej. Wyruszył z pielgrzymką do Ziemi Świętej, aby rozeznać swoje powołanie. Po drodze przechodził przez Rzym. Podzielił się tu swoim pragnieniem pierwotnego ubóstwa i apostolskiego głoszenia Ewangelii z kardynałem Hugonem de Segni. Ten skierował młodzieńca do św. Dominika Guzmana, który w tym samym czasie przebywał w Rzymie. Reginald nie wahał się otworzyć serca przed Dominikiem - jego poszukiwanie miejsca realizacji powołania zakończyły się. Reginald postanowił wstąpić do nowopowstałego zakonu św. Dominika. Bardzo szybko jednak poważnie zachorował, jego życie było zagrożone. Dominik, będąc pod wrażeniem mądrości i oddania Reginalda, gorliwie się modlił o jego uzdrowienie. Jego modlitwa była jak zwykle skuteczna. Reginald miał wizję: przy jego łóżku pojawiła się Najświętsza Dziewica ze św. Cecylią i św. Katarzyną Aleksandryjską. Namaściły go niebiańskimi perfumami. Maryja pokazała mu długi biały szkaplerz, wskazując, że będzie on częścią stroju zakonnego dominikanów. Po tej wizji Reginald był całkowicie zdrów. Bracia, którzy aż dotąd, do 1218 r., nosili stroje kanoników regularnych, z radością przyjęli białe szkaplerze, przyniesione im specjalnie przez Maryję. Reginald tymczasem, otrzymawszy habit, dla wypełnienia swoich ślubów, udał się w dalszą drogę do Ziemi Świętej. Po powrocie zaczął się krótki, ale błyskotliwy okres głoszenia Ewangelii przez Reginalda. Jego elokwencja i piękno życia ściągąły wielu ludzi do zakonu w Paryżu i Bolonii. Wśród nich byli nie tylko studenci, ale także profesorowie i doktorzy prawa. Jednym z nich był także Jordan z Saksonii, który z czasem stał się również łowcą dusz oraz następcą św. Dominika jako generał zakonu. Reginald był pierwszym, który nosił dominikański szkaplerz - i pierwszym, który w nim zmarł w niecałe dwa lata po obłóczynach w 1220 r. w ikonografii jest często przedstawiany w momencie otrzymywania szkaplerza od Maryi.





13 LUTY



imieniny:Jordana Grzegorza Katarzyny Arlety Stefana Lesława Gilberta Benignego Eulogiusza Jakuba Hilarego

Bł. Jordan z Saksonii, zakonnik, kapłan. Urodził się w Borberge koło Paderborn. Studiował w Paryżu. w 1220 roku wstąpił do dominikanów, w dwa miesiące później został prowincjałem Lombardii, a w 1222 roku generałem zakonu. Podejmował działalność porządkującą prawo zakonne oraz troszczył się o wykształcenie zakonników. Był świetnym kaznodzieją. Miał poważny udział w misji dominikanów do Maroka i do Pieczyngów. Podczas podróży z Ziemi Świętej okręt, którym płynął, rozbił się na wybrzeżu syryjskim. Jordan utonął 12/13? lutego 1237 roku. Beatyfikowany przez Leona XII (1827).





14 LUTY



imieniny:Cyryla Metodego Walentego Michała Zenona Liliany Lilii Dobiesławy

Św. Walenty, biskup i męczennik był biskupem Terni w Umbrii. Wiadomości o nim są dość skąpe i niejednoznaczne. Żył w III w. i był kapłanem rzymskim. Tam w czasie prześladowań (Klaudiusza II Gota), wraz ze św. Mariuszem i krewnymi, asystował męczennikom w czasie ich procesów i egzekucji. Wkrótce sam został pojmany i doprowadzony do prefekta Rzymu, który przeprowadził rutynowy proces polegający na wymuszaniu odstępstwa od Chrystusa. w tym celu kazał użyć kijów. Ponieważ nie przyniosło to oczekiwanego rezultatu, kazał ściąć Walentego. Stało się to 14 lutego 269 roku. Pochowano go w Rzymie przy via Flaminia. Brak bliższych wiadomości o nim nie przeszkodził w szybkim rozwoju jego kultu. Jego grób już w IV w. otoczony był szczególnym kultem. Nad grobem św. Walentego papież Juliusz i wystawił bazylikę ku jego czci. Odnowił ją później papież Teodor I. Bazylika wraz z grobem św. Walentego stała się prawdziwym sanktuarium i jednym z pierwszych miejsc pielgrzymkowych. w ciągu średniowiecza kult ten objął całą niemal Europę. W średniowieczu na terenie niemieckim Święty był wzywany jako orędownik podczas ciężkich chorób, zwłaszcza nerwowych i epilepsji. Na Zachodzie, zwłaszcza w Anglii i Stanach Zjednoczonych czczono św. Walentego jako patrona zakochanych. w związku z tym dzień 14 lutego stał się okazją do obdarowywania się drobnymi upominkami. W IKONOGRAFII św. Walenty przedstawiany jest jako kapłan w ornacie, z kielichem w lewej ręce, a z mieczem w prawej, także w stroju biskupa uzdrawiającego chłopca z padaczki.





15 LUTY



imieniny:Klaudiusza Jowity Faustyna Zygfryda Józefa Saturnina Wirginii Alicji

Św. Klaudiusz de La Colombiere, kapłan, zakonnik (†1682). Po wstąpieniu do jezuitów studiował w Lyonie, Awinionie, Paryżu. Zyskał sławę jako mówca i wychowawca. Będąc spowiednikiem sióstr z klasztoru wizytek w Parayle-Monial, poznał św. Małgorzatę Marię Alacoque, apostołkę kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Od tej chwili upowszechnia nabożeństwo do Serca Pana Jezusa słowem i piórem. w 1676 roku zostaje kapelanem księżnej Yorku, Marii Beatrycze d'Este, przyszłej królowej Anglii. Księżnę jako katoliczkę i jej dwór inwigilowano. Ponieważ Klaudiusz nawrócił księcia Yorku i kilku anglikanów, został wtrącony do lochów więzienia King Bench. Po paru tygodniach aresztu, gdzie zapadł na nieuleczalną chorobę, został wydalony z kraju. Kilka miesięcy później umiera w Parayle-Monial, mając 41 lat. Beatyfikowany w 1929 roku. Kanonizowany przez Jana Pawła II w 1992.





16 LUTY



imieniny:Julianny Juliana Danuty Bernarda Daniela Izaaka Samuela Izajasza Eliasza Jeremiasza

Św. Juliana, dziewica, męczennica († 305). Ojciec postanowił ją wydać za prefekta Nikomedii. Wobec odmowy kazał swą córkę, jako chrześcijankę, przyprowadzić przed sąd, któremu przewodniczył. Kiedy zachęty i groźby nie odnosiły skutku nie mogąc pojąć, jak może odrzucać zaszczytną dla siebie ofertę małżeńską poddał ją torturom, a następnie skazał na śmierć przez ścięcie mieczem. W IKONOGRAFII św. Juliana przedstawiana jest w długiej szacie. Jej atrybutami są: u stóp diabeł w łańcuchach, korona, księga, krzyż, lilia, miecz, palma męczeńska.