Parafia Zaborowska wkroczyła w dziewiętnasty wiek z pięknym, nowym kościołem fundowanym przez rodzinę Izbińskich. Proboszczem parafii był wtedy Franciszek Szaciński kanonik warszawski z katedry św. Jana. Na pomocników miał dwóch wikariuszy: Stefana Przanowskiego i Franciszka Chrzanowskiego z Czerwińska. do drugiej połowy XIX wieku dobra zaborowskie cały czas były własnością rodziny Izbińskich. Po śmierci Placyda Izbińskiego majątek przejął jego starszy syn Kazimierz a po jego śmierci Adam, który w roku 1839 przeprowadził remont kościoła parafialnego. Prawodopodobnie przy okazji remontu została wybudowana nowa plebania.
W XX wieku parafię Zaborowską wprowadził ksiądz Piotr Mystkowski, misjonarz. Właścicielem ziem był wtedy Leon Feliks Goldstand bankier warszawski. Proboszcz wpisy do metryk zaczął prowadzić w języku polskim. w 1927 roku stanowisko proboszcza objął Józef Potocki; człowiek niespożytej energii, znający bardzo dobrze sytuację lokalnej społeczności, pełen inicjatyw i pomysłów. w 1930 roku zaczął prowadzić kronikę parafii. To ks. Potocki w roku 1927 reaktywował Ochotniczą Staż Pożarną oraz utworzył Kółka Żywego Różańca. w 1931 roku odnowił działalność bractwa św. Anny. w 1932 roku utworzył Stowarzyszenie Niewiast Katolickich oraz Stowarzyszenie Mężów Katolickich. w Parafii istniał również Komitet Bezrobocia oraz Kółko Rolnicze.
Dwa lata przed wybuchem wojny decyzją Kurii Archidiecezjalnej z 23 marca ksiądz Stanisław Pancer został proboszczem parafii Zaborów. w 1937 został powołany Komitet Parafialny w skład którego weszli: Gabriel Wodziński, Józef Regulski, Piotr Cieślak, Jan Gaworek, Jan Kujawski, Piotr Tołczyk, Wacław Jarmiński, Wacław Przygoda, Wacław Pamięta. w 1939 roku ks. proboszcz powrócił do pomysłu odremontowania kościoła parafialnego. Remont został przeprowadzony w 1948 roku. Przy pracach zostali zatrudnieni jeńcy niemieccy. Cały koszt remontu zamknął się w 200 000 zł. do czasu swojego odejścia w 1955 roku ksiądz Stanisław Pancer zdążył przeprowadzić elektryzację kościoła, plebanii i organistówki.
W latach 1966-1977 był ks. Antoni Simiński, który wiedząc o tym, że przed wojną kościół zaborowski posiadał trzy dzwony wpadł na pomysł zakupu nowych. 26 X 1967 roku odbyła się konsekracja nowo zakupionych dzwonów. Uroczystość zaszczycił swoją obecnością Prymas Wyszyński. Dzwony mają imiona: Maryja- na pamiątkę 1000lecia chrztu Polski, Wojciech- wzywał na służbę bożą i prowadził na drogę wieczności, i Jan- miał przypominać Sobór Watykański II.
W pażdzierniku 1977 nowym proboszczem zostaje ks. Władysław Petecki, za jego czasów w parafii dwa razy w roku w maju i w październiku obchodzono dni chorego. w 1980 roku przeprowadził remont generalny starych organów. Za jego przyczyną też zostały wymienione drzwi oddzielające kruchte od kościoła głównego. Stare drewniane zastąpił nowymi oszklonymi i kutymi drzwiami.
17 maja 2000r w parafii w Goszczynie została odsłonięta tablica pamiątkowa ks. Władysława Peteckiego. Podczas odsłonięcia została odczytana uroczyta mowa: "Był piękny, czerwcowy poranek- 37 lat temu. Po parafii rozeszła się wieść: przyszedł nowy ksiądz wikary- w tamtych czasach tak przeżywano przyjście nowego wikariusza do parafii. Pamiętam w niedzielę rano wraz z moją najukochańszą nie żyjącą już mamą i stryjenką- Stanisławą Popkowicz pobiegliśmy do kościoła. Jeszcze wszystkiego nie rozumiałem...więcej
20 VIII 1987 roku nowym rządcą parafii został ks. Edward Englerbrecht. w 1988 odbył się ponowny pochówek Izbińskich- fundatorów Kościoła.w 1997 roku w parafii działały: Koło Życia Wewnętrznego Kobiet, Koło Żywego Różańca, Diakoniia Liturgiczna oraz Koło Ministrantów i Bielanek.
2 lipca 2000 roku Proboszczem został ks. Konstanty Kordowski.
Żródła historyczne podają, iż erygowanie parafii nastąpiło w XIV wieku lub w pierszej połowie wieku XV. Dziś nie ma śladu po pierwszej, drewnianej i niewielkiej świątyni o której napisano w 1580 r. " stoi kościółek". Biskup Wawrzyniec Goślicki w roku 1603 zanotwał, żę był on poświęcony i nosił wezwanie św. Anny. Zniszczyli go w 1655 roku najprawdopodobniej Szwedzi. Następny Kościół strawił pożar, kolejny popadł w ruinę i nabożeństwa odprawiano w prowizorycznej kaplicy. Historycy podają jednakże, iż w 1788 roku rosły już mury nowej murowanej świątyni ufundowanej przez ówczesnych właścicieli Zaborowa- Karolinę i Placyda Izbińskich, herbu Prawdzic. Kościół zbudowany został w stylu klasycystycznym według projektu znakomitego architekta epoki stanisławowskiej Hilarego Szpilkowskiego. Poświęcił go w 1791 roku ks. Onufry Szembek, archidiakon warszawski a konsekrował 19 września 1909 roku bp. Kazimierz Ruszkiewicz, sufragan warszawski. Mury istniejącego od 1791 roku kościoła były wielkokrotnie odnawiane staraniem kolejnych proboszczów i kolejnych pokoleń parafian. Dziś z jasnymi ścianami świątyni, która przez wieki wysłuchiwała modlitwy wiernych, kontrastuje klasycystyczny ołtarz główny z parą jońskich pilastrów. Pozłacane tabernakulum ma kształt kopuły wspartej na kolumienkach. Mrok nawy rozświetlają świeczniki i lampy w kształcie aniołów. Mensa oparta jest na lwich łapach ze złotymi, podwieszanymi półwieńcami. Szczęśliwie przetrwało wyposażenie starej świątyni, dzięki temu w ołtarzu głównym można podziwiać obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, przystrojony srebrną sukienką, z koronami które w 1726 roku nałożył ks. Feliks Kretkowski, biskup chełmiński. Cztery lata wcześniej ten sam biskup przyozdobił srebrną sukienką i koronami uważany za cudowny obraz św. Anny Samotrzeć, zdobiący prawy boczny ołtarz. w lewym ołtarzu znajduje się obraz św. Józefa ustrojony w XVIII- wieczną sukienkę srebrną. w Kościele zachowała się klasycystyczna chrzecielnica, ambona z XVIII wieku, klasycystyczna monstrancja, barokowy kielich z XVIII wieku oraz organy z 1840 roku ( w póżniejszym czasie wymienione na nowe). Bryła świątyni góruje nad okolicą zachęcając wiernych do częstego nawiedzania i modlitwy.
© 2011 All Rights Reserved • Design by Kristoforos.